Kijk uit, dit is er een uit de categorie 'Steen en Been' maar aangezien het ook niet altijd even leuk is om zwanger te zijn, hoeven de blogjes ook niet altijd te getuigen van ultieme blijdschap. Tenminste, dat vind ik...
Wat een gek*t, dit allemaal. Vind er echt geen zak meer aan. Wie krijgt mij weer gemotiveerd om de laatste loodjes aan te kunnen?
Ik ben op, mijn lijf is op en Lief begint ook langzaam op te raken. Mijn bekken is op het moment zo erg dat ik echt bijna niet meer kan lopen. Het straalt nu ook door in mijn bil, been en ook omhoog dus ik weet van ellende niet meer welke houding ik moet aannemen.
Verder had ik tot 30 weken een hele mooie strakke buik. Nou, daar is niets meer van over: binnen een week zat ie vol met straie. F*ck!!!!! Dus iedereen die vanaf dat moment zei dat ik er goed uitzag en straalde, kon ik wel slaan. De huid staat nu zo strak, dat ie gevoelloos begint te worden. Ook dat nog.
Verder heb ik sinds vrijdagavond eigenlijk non-stop harde buiken, dus ik hoopte op wat actie. Maar nee hoor, dat zegt niets. Kan nog wel weken duren verzekerd iedereen me. Shut up! Zeg gewoon dat het niet lang meer duurt trut... (Sorry voor mijn taalgebruik.)
En dan het slapen. Of liever het vooral NIET-slapen... Wie heeft dat verzonnen? En iedereen die daarop antwoord met 'Dan kan je vast wennen voor als de kleine er is': blijf uit mijn buurt... Heb naast tijdelijke lange tenen ook hele lange armen...
Zo, dat ben ik kwijt. Ik ga mezelf nog maar even op mijn andere zij takelen en proberen weer in slaap te vallen. Krijg straks visite en ga 's middags even met mijn moeder naar de Prenatal, dus ik moet uitgerust zijn wil ik niet binnen 20 minuten zoveel pijn hebben, dat we weer naar huis moeten. Daarna is iedereen weer aan het werk en ben ik weer aan huis gekluisterd...
Love, Monkey and me...
reacties (0)