He, gatverdamme

Pfffff, wat ik nu weer meemaak.... Ik weet ff niet zo goed wat ik hier mee aan moet.

Jullie weten al dat ik halve dagen werk ivm de harde buiken. Die overigens al zo verminderd zijn dat ik vanaf volgende week weer een uurtje erbij ga pakken en zo ga opbouwen om hopelijk weer full-time te werken, totdat ik met verlof ga. Al is het maar 1 week, dat is mijn doel!

Daarnaast heb ik sinds een week wat last van mijn rug en bekken en daar krijg ik ook fysio/Cesar therapie voor dus dat gaat ook prima voor nu.

Maar goed, dat even terzijde. Lief en ik zijn gisteren naar Ikea geweest voor gordijnen in de woonkamer, aangezien we die na een maand nog steeds niet hadden. Lief kwam uit zijn werk, even de poes eten gegeven, omgekleed en ff na 6-en in de auto gestapt.

Daar aangekomen wat gegeten, via de kinderafdeling naar de gordijnen gelopen en in de kar geladen wat we nodig hadden en naar de kassa. Even nog langs het winkeltje met alle etenswaren, Lief was ondertussen de boel in de auto aan het laden en hop, wij weer onderweg naar huis.

Ik had de hele middag al wat last en had een kar gepakt, zodat ik een beetje kon leunen en zo kuierden we door de Ikea.

Wat doe ik met mijn stomme kop (alhoewel, stomme kop?! Ik was gewoon trots op de gordijnen). Ik post een berichtje op Facebook dat we zulke mooie gordijnen hebben gekocht bij Ikea, maar dat ik toch wel last van mijn rug heb en dat we vroeg naar bed gaan.

Ik word vanmorgen wakker en kijk om bij telefoon en zie dat ik een berichtje heb gekregen op Facebook. Blijkt het van mijn collega te zijn die mij even haarfijn verteld dat zij het er niet mee eens is dat ik halve dagen werk ivm harde buiken, maar dat ik buiten werktijd allerlei dingen doe die veel energie kosten, zoals onder andere sjouwen in de Ikea...

Daarnaast is zij meerdere malen eerder begonnen en langer gebleven en zelfs tot na middernacht thuisgewerkt om het werk af te krijgen en vind ze het dus niet normaal dat ik dit doe. Ze snapt best dat het allemaal zwaarder is dan verwacht en dat ik ook wel eens iets leuks wil doen, maar of ik er een beetje rekening mee wil houden? (Waarmee? Geen idee...)

Wat moet ik hier nou mee? Ik ben het beu om me te verantwoorden. Ik fiets uit het werk even langs de supermarkt voor het eten van die dag. Daarna ga ik een uurtje rusten en rommel ik wat in huis, beetje stofzuigen of zo. Dan ga ik koken en doe ik voor de rest van de avond weinig tot niets.

Daarnaast zie ik een bezoekje aan Ikea met rugpijn niet echt als een uitje. En de echt 'leuke' dingen die ik heb gedaan, zoals babykamer shoppen enz, gebeurden in het weekend en dus in mijn eigen tijd. Plus, het feit dat zij haar werk niet afkrijgt is niet mijn probleem. Ik heb haar al meerdere malen aangeboden: als ik iets voor je kan doen, hoor ik het wel. En als ik 's morgens op kantoor kom, heeft mijn andere collega al wat werk van de dag ervoor op mijn bureau gelegd en kan ik dus gewoon aan de slag. Zij neemt overigens mijn taken waar als ik er niet ben en zij krijgt wel haar werk af...

Ik heb vandaag gedaan of mijn neus bloedde, ik ben namelijk nogal prikkelbaar door de hormonen, maar eigenlijk zou ik haar het liefst even de waarheid willen zeggen. Wat denkt zij wel niet?!

Maar het probleem is: ik moet om mijn baan denken. Ik heb geen vast contract (contract loopt tot eind december en heb de mondelinge toezegging gehad dat die gewoon verlengd zou worden voor onbepaalde tijd per as 1 januari, maar wat koop je daarvoor?) en ik zit gedeeltelijk in de ziektewet... Als ik stennis ga schoppen, weet ik zeker dat ik niet hoef terug te komen.

Wat nu?