Ziektewet

Daar zit je dan met bijna 27 weken zwangerschap ineens van de een op de andere dag thuis.

Vorige zwangerschap ben ik bijna fluitend doorlopen. Op de misselijkheid, blaasontsteking en standaard ongemakjes na heb ik een zwangerschap gehad waar veel vrouwen een moor voor zouden doen.

Deze keer ben ik vanaf week 3 al vreselijk misselijk en heb ik de eerste 20 weken bijna dagelijks gespuugd. Rond die 20 weken kreeg ik ook vreselijk last van mijn banden en bekken. Na het werk kon ik bijna niet meer lopen en als ik iets in huis gedaan had dan moest ik het ook bezuren. Op advies van de verloskundige een stapje terug en wat meer de hulp van mijn man ingeroepen.

Toen ik 24 weken was, was ik aan het werk. Tussendoor even snel naar het toilet en daar schrok ik behoorlijk want bij het afvegen had ik bloed op mijn papiertje. Dus meteen de verloskundige gebeld en die adviseerde even wat urine in te leveren. Gelukkig staat de praktijk tegen over mijn werk en kon ik meteen even op en neer. Zelfde middag uitslag en geen blaasontsteking. Inmiddels was het bloeden ook gestopt en voelde ik de kleine dame goed bewegen.

Vorige week woensdagochtend werd ik wakker met een zeurend gevoel in mijn onderbuik: banden, dacht ik meteen. Maar over de dag werd het steeds erger en 's avonds na mijn werk was het helemaal niet grappig meer. Dus naar bed met een paracetamol en de volgende dag leek het redelijk te gaan. In de loop van de dag liep het wel weer op en 's avonds waren het echt harde buiken geworden. 's Ochtends had mijn man voor de zekerheid al (weer) urine weggebracht en ook deze keer helemaal schoon, toch voor de zekerheid een nacht op kweek en ik zou vrijdag de uitslag krijgen. Om 22:30 gingen we naar bed en daar begonnen de harde buiken pijnlijk te worden en er leek ook regelmaat in te komen dus ik ben ze gaan klokken. Vijf minuten zat er tussen en ze duurden 20 seconden. Om 23:15 mijn man wakker gemaakt en onder de douche gaan staan, daar werd het even minder maar later voelde ik ze toch weer terug komen. Wat moest ik doen?  Je wil ook niet voor niets je verloskundige bellen en intussen was het al bijna 00:00. Toch maar gebeld en ze besloot toch even langs te komen. Met dat ze binnenkwam kreeg ik weer een harde buik en heeft ze meegevoeld. Inderdaad erg hard en bleef lang aanhouden. Hartje geluisterd en deze klonk super (ze was de eerste die hem meteen vond), kleine bleef ook gewoon beweeglijk dus dat was prima. Daarna even inwendig gevoeld en gelukkig geen ontsluiting, alles nog potdicht, baarmoederhals nog mooi lang en lag mooi naar achteren. Advies: Slapen met 2 paracetamol, mocht ik 2 uur later nog wakker zijn dan weer bellen en zou ik naar het zkh moeten voor verder onderzoek. Gelukkig na een uur in slaap gevallen en 's ochtends leek het aardig afgezakt. Robin ging gewoon lekker een dagje naar haar tante, en ik bleef verplicht thuis (woorden vk: Ik verbied het je te gaan werken). Hele dag niks gedaan maar toch regelmatig weer die harde buiken. Uitslag kweek urine: helemaal schoon en daarna dus weer contact met de verloskundige. Thuis blijven zolang de harde buiken aanblijven.

Inmiddels is het woensdag en zit ik nog lekker thuis. Als ik iets kleins doe, dan heb ik gelijk last van mijn buik. Geen harde buiken maar wel het gevoel of er een baksteen aanhangt en een heel moe gevoel in mijn buik. Nu dus afgesproken dat ik thuis blijft tot mijn volgende afspraak met de vk (volgende week donderdag) en dan bespreken hoe of wat.

Ondertussen maandag ook de GTT (glucose) test gedaan omdat dat standaard beleid is in de vk praktijk, als je boven een bepaald gewicht/bmi komt. Vandaag al de uitslag en ik heb geen zwangerschapssuiker. Moest er ook nog eens bijkomen :)

Inmiddels dus alweer bijna 27 weken zwanger, ik hoop toch nog een paar weken aan het werk te mogen want over 9 weken gaat mijn verlof al in en als ik in de ziektewet blijft over 7 weken al. Wat gaat het hard!!!