Spannende tijden
Bijna was ik vergeten hoe het was, die eerste spannende weken van een zwangerschap. De onzekerheid. Zit alles wel goed? is de kleine goed ingenesteld? Ben ik nog misselijk? Doen mijn borsten nog pijn? Hadden we maar een luikje in onze buik, dat we af en toe even konden spieken hoe het daar binnen gaat.
Maar de misselijkheid is er nog, niet de hele dag op de voorgrond maar hij is er wel. Borsten zijn gevoelig en tepels doen ronuit pijn, mijn HCG stijgt dus de kleine lijkt prima ingenesteld. Deze week moet het hartje gaan kloppen, weer zo'n spannend moment. Maar van mijn lichaam gelukkig veel bevestiging dat het goed zit en ik heb vertrouwen in mijn lichaam. Toch hoop ik dat die eerste 12 weken zo om zijn.
Darmen zijn ook heerlijk bezig. Broeken passen nog wel, maar laten een rode afdruk achter in mijn buik. Tijd voor positiekleding? Beetje overdreven bij 6 weken dacht ik. Wanneer droeg ik ze de vorige keer? Ik weet het niet meer. Maar veel rokjes en stretchbroeken dragen dus.
Afspraak bij de verloskundige is gemaakt op 11 juli word ik verwacht voor de intake. Helaas dit keer geen echo bij 8 weken, gezien deze zwangerschap geen inmenging van het ziekenhuis nodig geweest is. Langer wachten dus tot de termijn echo, langer in spanning.
Aangemeld voor MvM, 2 dagen later gebeld en een dag later het huisbezoek. Mevrouw deed de test, maar vond deze erg licht. Of ik wel zeker wist dat mijn symptomen hetzelfde bleven? Heerlijke opmerking als je al onzeker bent over alles... Gelukkig liet ze een extra test achter die ik met veel moeite tot vandaag heb laten liggen. Vanmorgen test gedaan en de teststreep is nu bijna net zo donker als de controlestreep. Duidelijkheid en dikke vinger voor mevrouw de informatrice. Bij mijn vriendin had zij zich ook al erg populair gemaakt. Zij kon 9 weken meedoen in plaats van de maximale 10 weken dus helaas voor haar geen wikkeldeken??? Het meedoen gaat niet om de cadeaus, maar het is toch een blijk van waardering. Dus als je geen 10 weken meedoet wordt je inzet niet gewaardeerd??? Ik zeg tijd voor een andere informatrice....
Robin weet nog niet dat ze grote zus wordt, onze dame is zo'n kletskous dat binnen de kortste keren iedereen het dan weet. En bovendien 8 maanden wachten is een eeuwigheid voor een peuter. Eerst maar eens de termijnecho afwachten en dan langzaamaan vertellen aan onze poppenmoeder. Ze vindt het vast geweldig, een eigen levende pop. :-)
reacties (0)