Zo lief!

Vandaag bracht de postbode een kaartje van mijn broer, schoonzus en nichtje. Dit was zo'n lief kaartje dat ik er gewoon tranen van kreeg. Dit heb ik ze ook meteen gemaild. Daarna kreeg ik een mailtje terug die voor nog meer traantjes zorgde.
In het kaartje stond:
Na heel wat jaren oom en tante dan toch nog papa en mama! Super!
We wensen jullie een goede zwangerschap met een fantastische afloop.
En mochten jullie t.z.t. een oppas-/logeer adresje zoeken voor de kleine, dan mag je altijd bij ons informeren. (Graag zelfs, maar als je hem/haar liever elders onderbrengt, is dat ook goed. Komen we gewoon wat vaker op visite, haha)

Ik mailde dus terug dat ik het erg lief vond en dat je zulke teksten niet moet sturen naar zwangere vrouwen. Ook dat we nog niet hadden nagedacht over oppas enzo.
Kreeg ik de volgende mail terug van mijn schoonzus. A is trouwens hun overleden zoontje:

Dat
snap ik ook, dat je nog niet hebt nagedacht.

En
meestal komen oma’s natuurlijk het eerst in beeld betreffende oppas.

Tja,
dan komt het gemis van je moeder natuurlijk boven. (sorry, weer zo’n
“tearjerker”) En toen bedacht ik dat ik wel een surrogaatoma zou willen zijn.
Ben er bijna oud genoeg voor, toch… Hoewel ik dat enkele jaren geleden nog niet
had gewenst, dan zou het gemis van A nog te groot geweest
zijn.

Geniet
van de komende tijd.

Hoe kan je het dan droog houden?