Vandaag zijn jullie door mij al bestookt met blogjes, maar ik schrijf nu nog even de laatste.
Manlief is wel blij met de zwangerschap, en hoop inderdaad ook dat onze relatie sterk genoeg is. Hij doet heel stoer maar ik weet best dat hij heel bij is van binnen.
Hij twijfelde ook heel erg of we het wel of niet aan zijn ouders moesten gaan vertellen, na veel getwijfel er gewoon heen gegaan en kijken wat er zou gebeuren.
Op een gegeven moment vroeg hij aan zijn ouders: Zijn jullie druk eind december?
Ze reageerden met: Nee, niet dat we weten.
Dus manlief: Mooi dan kunnen jullie op kraamvisite komen.
Nou, toen duurde het even voor het kwartje viel. Huh?? Bij wie? Bij jullie? Echt waar?
Ze waren erg verbaasd omdat ze het door onze problemen niet verwacht hadden. Er ook bij verteld dat het spontaan was en zonder ziekenhuis, en dat vonden ze super voor ons!
Ze snappen dat ze het nog stil moeten houden en dat zij de enige zijn die het weten.
Na de echo op 17 mei, zullen we het op 22 mei aan Edwin zijn broertje vertellen op zijn verjaardag. En dan mogen ook mijn broer en zus het weten. Als de echo goed is tenminste.
Ik voel me nu een stuk rustiger dan straks. Heb manlief gesproken en weet nu dat hij ook blij is.
reacties (0)