Na de IUI

We zijn weer thuis :-)
Het ging allemaal veel makkelijker deze keer. De vrouw die ons hielp had volgens mij ook veel meer ervaring.
Maar om bij het begin te beginnen: Het is wel echt time management. Om 09:33 had manlief zijn zaadjes opgevangen dus jas aan auto in en op naar het ziekenhuis. Maar wat was het mistig, bah bah. Gelukkig reed er nog bijna niemand op de weg dus konden we toch aardig doorrijden. Mij afgezet voor de hoofdingang en toen ging manlief parkeren. Ik was precies om 10:00 bij het lab. Daar begon de 5 kwartier wachten. Het ziekenhuis staat midden in een woonwijk dus ook niks in de omgeving om even naar toe te gaan. We hadden allebei een boek meegenomen dus lekker zitten lezen.
De tijd vloog dit keer om en om 11:10 liepen we weer naar het lab. Daar stonden onze zaadjes gewassen en wel al op ons te wachten. Op het papiertje zagen we staan dat ze om 11:05 al klaar waren. Onderweg naar de poli bedachten we dat het wel handig zou zijn als je als stel een pieper meekrijgt en dat die afgaat zodra de zaadjes klaar zijn, zo verlies je nog minder tijd.
Op de poli aangekomen verbaasden we ons over het aantal mensen in de wachtkamer. Allemaal stellen voor uitgangsecho's en follikelmetingen. Vorige keer was op zaterdag en toen waren we echt de enige. Maar omdat wij een buisje hadden mochten we doorlopen. In een kamertje gezet en de vraag om de zaadjes nog even in mijn hand warm te houden, ze kwam er zo aan.
Dit keer geen luxe stoel maar een oud ding dat volgens mij gemaakt is in de tijd dat de mensen nog kleiner waren. Erg kort en smal.. Maar goed daar gaat het niet om.
Ik ging lekker liggen en Marja ging aan het werk. Dit keer ging het allemaal wat makkelijker omdat ik een vollere blaas had. Ze had mijn baarmoeder zo gevonden en de baarnmoedermond er snel goed voor liggen. Wel moest ze het slangetje bijsturen en vasthouden omdat we natuurlijk niet willen dat het in het verkeerde gat gespoten wordt. Het inspuiten deed ze er rustig. Ik heb bijna niks gevoeld en het was zo veel sneller dan de vorige keer. De vorige keer begon ze na 20 minuten pas met de inseminatie omdat toen mijn baarmoeder er pas goed voor lag. Nu was ze met 5 minuten klaar met alles.
Ze hebben nu een nieuw beleid. Vorige keer moetst ik minimaal 8 minuten blijven liggen omdat dat de tijd is dat het zaad nodig heeft om naar de juiste plek te zwemmen. Nu moet je minimaal 15 minuten blijven liggen en als je wilt zelfs nog langer. Best ik blijf wel liggen hoor. Zij ging ondertussen verder met haar volgende patiënten omdat ze ook nog gebeld was voor een keizersnede waar ze moest assisteren. Lekker druk dus.
Na 20 minuten kwam ze nog even kijken en vertelde dat het zaad beter was dan de vorige keer. Veertien miljoen zwemmers hadden we vandag (11 mljn de vorige keer) en de progestiviteit was ook een stuk hoger.
Nou dat met 3 eitjes zou toch goed moeten komen.
Ze gaf als advies om vanavond in elk geval nog gemeenschap te hebben om de kans te vergroten.

Manlief is al helemaal in de wolken over het feit dat we kans hebben op een meerling. Hij is al aan het plannen hoe dat ik in huis moet. Toch de vissen er maar uit want dan hebben we alle kamers nodig. Kijken of we kunnen gaan uitbouwen met de bovenverdieping erbij, haha. En dan zeggen dat vrouwen op de zaken vooruit lopen en teveel hoop hebben.
Zijn grote wens is altijd al geweest om een tweeling te krijgen en nu de kans er is dat er een drieling komt is hij helemaal niet meer te houden, zo schattig.

Nou meiden, ik ga lekker een DVDtje kijken en van mijn zondag genieten...