Weer werken

ja ja, vandaag was het dan zover. Weer gaan werken. Vanmorgen werd Deniz om 6 uur wakker (een kwartiertje voor de wekker) Dus ik gauw het een en ander doen. Mezelf klaar maken, Deniz flesje geven. En daar gaan we dan. Om 7.30 stonden we bij tante op de stoep. Deniz was ondertussen in de auto in slaap gevallen. Dus kon ik niet echt afscheid nemen van hem. Wel effe een kusje gegeven :)

Eenmaal op mijn werk (om 8 uur) ben ik hartelijk ontvangen. Iedereen was weer blij om mij te zien. Ze hadden me blijkbaar gemist (ja ja....) Het rare is, dat ik na een uurtje het gevoel had alsof ik daar helemaal nooit weg ben geweest! En ik had een goed gevoel. Oke tuurlijk miste ik Deniz!!! Maar had er niet echt moeite mee. Waarschijnlijk ook omdat het een bekende is waar ik hem had achter gelaten.

Toen het tijd was om naar huis te gaan, riep ik nog; nou jongens ik ga gezellig een partijtje knuffelen met mijn zoontje :)... En toen voelde ik me ineens zoo raar. Echt tranende ogen, een brok in mijn keel... Ik ging mijn zoontje lief weer zien :DDD

En wat was hij blij om mij te zien. Voor het eerst liet hij ook duidelijk merken dat hij bij jou wilt komen. Met een "big smile" op zijn gezicht, armpjes omhoog houden... Lief hoor! Ik was gewoon ontroerd ......

ja ja, morgen weer werken! 4 dagen in de week... Nu een paar weken op woensdag vrij en daarna op vrijdag (kwam het kantoor beter uit) Nou ja, mij maakt het ook niet helemaal uit....

Al met al, het was best fijn om weer te werken!