Bericht vanuit... home sweet home
13 januari 2009
Hi lieve allemaal,
Vrijdag 9 januari ben ik ontslagen uit het Sophia. Eigenlijk was ik stomverbaasd, ze laten me zomaar gaan?!
Ik was nog behoorlijk ondersteboven van het feit dát ik daar lag... en naar mijn idee kwam ik er ook helemaal
niet meer uit. Maar dus toch wel. Op voorwaarde dat ik thuis net zo weinig zou gaan doen als in het ziekenhuis.
Dus vooral plat op de bank of bed, naar het toilet, douchen en af en toe wat te drinken pakken. Meer niet!
Net of ik weer van alles en nog wat zou gaan doen... Ik wil toch ook liever niet in het ziekenhuis liggen.
En ik wil toch ook liever dat ons ukkie nog lekker bij mij blijft zitten om sterker te worden...
Dus tegen verwachting van, volgens mij iedereen die we kennen, blijf ik gewoon heel rustig en doe echt niets
meer dan dat ik in het ziekenhuis deed. Jammer dat ik dan nog overladen wordt met goedbedoelde berichtjes als;
"Doe je wel rustig aan...?"
Tóch bedankt voor jullie medeleven en kaarten die we krijgen!
In ieder geval gaat het goed. Ik ben wel vreselijk angstig, écht bang gewoon. Begrijp niet waarom ik naar huis
gestuurd wordt en ben bang om bij het volgende ziekenhuisbezoek wéér opgenomen te worden.
Vandaag dus! Ik moet straks om 14:10 naar het SFG. Walther (de vader van Andràs, opa to be) brengt me.
Ik durf niet meer alleen. Ik durf niet eens meer auto te rijden...
Ik voel de kleine goed bewegen en ook weet de baby mijn ribben nog steeds te vinden om ze vevolgens bont en blauw
trappelen! Dat heeft hij/zij van Andràs! Denk ik...
Tijdens mijn afwezigheid thuis, toen ik in het ziekenhuis lag, hebben Andràs en zijn en mijn ouders, ervoor gezorgd dat
de laatste dingetjes in huis gedaan zijn. Kastdeuren in de slaapkamer gemaakt, wat dingetjes opgehangen, de schuur
opgeruimd, nou zo kan ik nog wel even doorgaan. Echt zó lief van hen!
Toen ik thuis kwam ben ik meteen naar de babykamer gaan kijken en... wauw!
De tranen sprongen in mijn ogen, zó mooi was het geworden! Nu bijna klaar voor ons kleine wondertje en dan is alles
compleet.
Ik probeer jullie om ook vanuit thuis weer op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen.
Morgen zijn we 27 weken! Duimen jullie nog steeds voor ons...?
Heel veel liefs Kim & Baby
XxX
reacties (0)