Het komt nu wel dichtbij................

Vanmorgen de eerste groei echo gehad.


Alles was goed met de baby, ergens had ik ook niks anders verwacht.


Ze beweegt nogal veel, heerlijk om te voelen.


En vriend lief vind t ook allemaal heel spannend.


Maar ik begin het langzaam aan toch wel erg spannend te vinden allemaal.


Met bijna 31 weken komt t wel snel dichtbij.


De volgende controles zijn al gepland, babykamer is helemaal klaar, matrasje is gelucht, de box staat al klaar, badje hebben we ook, geboorteplan is ook al zogoed als klaar.


Ik weet welke mensen ik bij de bevalling wil hebben en wie niet.


Ik merk aan mezelf dat ik vaker kleine dingetjes begin op te ruimen.


Zo heb ik van de week heel de woonkamer opgeruimd en gestofd, de afwas al 4x gedaan, een hele lading was gedaan, ga ik regelmatig in de babykamer kijken, daar een stofdoek doorheen, regelmatig luchten.


Soms heb ik een moment dat ik me helemaal leeg voel, en dan heb ik nergens zin in.


Dan wil ik ook niet dat vriend lief aan me zit.


En om mezelf zo veel mogelijk te ontspannen loop ik veel met een vriendin en de honden.


Zij en ik schelen 3 weken, wat wel erg leuk is.


Als we allebei zo'n bui hebben dat we even moeten babbelen, schelden of even moeten gillen om wat voor reden dan ook, is t fijn dat iemand je begrijpt.


Als je het tegen vriend lief probeerd te vertellen dan is het toch anders.


Dan krijg je toch al snel te horen: ja lief dat hoort erbij of ja doe je niks aan.


Al moet ik wel zeggen dat hij echt super lief is voor me, hij maakt zich soms echt zorgen.



Maar soms vraag ik me heel erg af of ik er klaar voor ben, of ik wel moeder materiaal ben, of ik niet te beschadigd ben.


Daar ben ik soms een beetje bang voor, dat ik straks niet goed voor mn kleintje kan zorgen, of dat ik bepaalde dingen niet oppik.


Ik wil haar de jeugd geven die ik nooit heb gehad.


Misschien ben ik nu wel een doem-denker maar dat is wel een zorg die me bezig houd.


Ik heb dit al met mijn vriend gedeeld en hij zegt dat t wel goed komt, maar dat neemt de zorg niet weg.



Al heb ik mijn zorg, ik kijk er naar uit om mn meisje beet te kunnen houden.


Ik ga gewoon mn best doen om er te zijn voor haar op welke manier nodig is.



156 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Chann23

    Lieverd, ik ken dat gevoel,bang zijn dat je geen goede moeder bent/word! Je zal soms keuzes maken dat je later denk volgende keer doe ik het anders! Maar tuurlijk kan je het! Niet aan jezelf twijfelen en als je iets weten wil zijn er genoeg manieren om het te vragen/lezen! " gewoon" lekker genieten!