Messed up my mind

pfff

Het is alweer precies een jaar geleden dat ik voor de 2e keer ge-opereerd werd voor een recontructie en overtollig litteken weefels inwendig en uitwendig verwijdering om eerlijk te zijn is nu pas het moment dat ik het moeilijk heb met wat er toen allemaal gebeurd is. Alof het nu pas doordringt, mijn hoofd is big messed up, alsof ik het nu pas aan verwerken ben.

Het lijkt ook wel of iedereen om me heen weer zwanger is en als mensen naar me toe komen en vertellen dat ze zwanger zijn krijg ik kippenvel en tranen in mijn ogen alsof mijn hormoon huishouding op tild slaat. Ik heb altijd gezegd nooit meer een 2e maar nu lijk ik er toch een beetje naar te verlangen om toch een 2e te willen, al moet ik nog zeker een jaar wachten aangezien ik nog steeds een grote kans op vervroegde complicaties kan krijgen. Het is heel dubbel als ik aan alles denk wat er die 17 mei 2011 gebeurd is dan denk ik nooit meer maar van de andere kant wil ik het ook eens anders ervaren ik wil ook weten hoe het is om van een klein babytje te genieten om het de eerste keer zelf te wassen, te voeden en er de eerste keer mee naar buiten te gaan wandelen want dat weet ik niet en kon ik toen niet ik heb haar eerste huiltje niet gehoord haar eerste flesje niet mee gemaakt haar eerste luiers niet verschoond maar was aan het vechten voor mijn leven in een 4 uur durende operatie en ook toen ik voor de 2e keer werd ge-opereerd heb ik weer 6 weken niet voor ons meisje kunnen zorgen en nu lijkt het alsof bij mij het besef begint te komen dat ik toch heel wat gemist heb .

In mijn hoofd is het een getouw trek van emoties en gevoelens van negatieve en positieve ervaringen en soms voel ik me ten einde raad en weet ik niet meer wat ik moet en of wil en dat voelt als een zware last...

Ik geniet nu wel van mijn dochtertje maar die eerste maanden...die wil ik ook zo graag mee maken. Het is nu niet zo dat ik daarom nog een 2e wil maar weet niet...weet niet hoe ik het uit moet leggen.

Life is not allways simple and goes not allways the way it schould be.

Achja ik moet nog even geduld hebben wie weet is dit wel even een op vlieger en zakt het wel weer af en tja zwanger worden op dit moment is niet verstandig gezien mijn lichaam nog veel en vaak de sporen van de bevalling laat zien en merken ook al is het alweer 1,5 jaar geleden.

Ik wens iedereen die bezig is zwanger te worden, zwanger is of net bevallen is veel succes en geniet ervan want genieten kon ik destijds niet het gaat allemaal heel snel voor je het weet zijn ze alweer groot...

liefs Kim

32 x gelezen, 0

reacties (0)



  • ieneminie85

    Helaas herken ik een heleboel uit je blogje, meis!! Ookal had ik het niet zo lang, zo zwaar als jij. Maar wat heb ik gehuild toen mijn dochtertje een maand werd, ik had namelijk alleen van de eerste 4 dg kunnen genieten. En wat was dat prachtige mensje ineens alweer groot, en wat had ik er weinig herinneringen aan en van meegekregen. En nog steeds was het met mij niet goed.... Nu is het gelukkig veel beter met me, maar ook ik heb achteraf veel last van gehad. Dan pas, als je lichamelijk in orde bent, je emotioneel de dingen op een rijtje kan gaan zetten. En meissie dat is heel zwaar, hoop dat je straks het een plekje kan geven. Maar eens in de zoveel tijd komt het toch weer even terug en besef je weer een beetje hoe heftig het was. Weet dat ik altijd een luisterend oor ben. Dikke knuffel Sylvana