Uit de medische molen

hallo dames

ik heb een tijdje geen blog geschreven kwam er maar niet aan toe.

Ik kan nu eindelijk vermelden dat het weer goed gaat met mij. Ik hoef niet meer naar het ziekenhuis en mijn bekkenbodemspieren zijn ook weer voldoende hersteld al moet ik wel oefeningen blijven doen. 2 weken geleden dacht ik nog even terug bij af te zijn omdat ik door de rug was gegaan en er was een zenuw vast komen te zitten, dit kwam waarschijnlijk omdat ik weer aan het werk ben en kreeg met agressie te maken ik moest dus wel ingrijpen om geen klappen op te vangen en toen heb ik verkeerd kracht gezet met het gevolg dat ik s'avonds heel veel pijn had in mijn bekkengebied de dag erna wilde ik mijn meisje op haar speelmat zetten en toen schoot het in mijn rug.

Ik kon niet meer lopen en rechtop komen ook trok de pijn in mijn bekken , dezelfde dag ben ik nog naar de huisarts geweest en kreeg weer diclofinac en kon 3 kwartier later ook terecht bij de fysio. bij de 2e keer fysio schoot mijn zenuw al los maar was wel bont en blauw op mijn rug 4 dagen later ben ik weer gaan werken

ik werkte alweer therapeutisch vanaf 3 januari maar afgelopen woensdag heb ik me beter gemeld en werk ik weer mijn volle uren en om eerlijk tezijn... i love it!!! wat heb ik werken gemist... ik ben er op 1 week na precies een jaar uitgeweest...dus ja ik was weer toe aan mijn normale leven

ik merk nu ook dat het psychisch weer beter gaat al loop ik wel nog altijd bij een psycholoog om alles nog te verwerken want merk toch wel dat nu pas de vragen komen over hoe mijn bevalling is verlopen... ook met mijn vriend beginnen nu pas de gesprekken te komen onze relatie heeft onder alles zo ontzettend geleden en een paar weken terug hebben we samen een heel heftig gesprek gehad we zijn allebei niet gelukkig (geweest)... afgelopen jaar ik was voornamelijk bezig met mezelf (en het herstel van de bevalling)en door de pnd deed hij niets goed in mijn ogen ook was ik altijd chagerijnig omdat ik meer wilde dan in mijn macht lag en tja intiem zijn zat er al helemaal niet bij door alle ellende was ik letterlijk verminkt van beneden en er moest dus eerst nog een operatie aan te pas komen

We hebben toch besloten om samen ervoor te gaan we hebben al zoveel ellende gehad en toch samen overleefd dus nu moeten we er ook weer samen uitkomen maar (en ik weet dat ik hier kritiek op ga krijgen) als ik dit van te voren had geweten dan denk ik niet dat ik ooit zwanger was geworden ondanks alles hebben we wel een mooie en lieve dochter hoor ze is echt een voorbeeldig kindje en dat is dan wel weer ons geluk en we houden ook ontzettend veel van haar als ik haar lach zie is mijn dag alweer goed maar dat was een paar maanden geleden wel anders en snap nu soms ook niet dat ik toen totaal geen happy gevoel had bij de verzorging van haar want dat heb ik nu wel

wel heb ik er nu moeite mee dat ik haar eerste weken/maanden voor mijn gevoel niet bewust heb meegemaakt en daar voel ik me soms wel schuldig om maar de tijd kan niet terug gedraaid worden en des te meer moet ik nu maar genieten van haar want ze worden toch wel heel snel groot

liefs kim