hallo dames
morgen is het dan eindelijk zo ver
eindelijk krijg ik dan de operatie waar ik zo lang naar uitkeek
ik heb dagelijks nog steeds erg veel pijn al verschilt het wel per dag
mijn onderkantje ziet er niet uit en ik heb ook het gevoel dat mijn lichaam
niet mijn lichaam is....het ziet er niet uit zoals het hoort en dat voelt alsof ik niet compleet ben
wel ben ik bang dat er weer een ontsteking bij komt net als na mijn bevalling en al is die kans maar klein toch heb ik die angst....
ik hoop dat ik daarna weer snel de oude ben en in het nieuwe jaar weer lekker aan de slag kan op mijn werk
met Maudje gaat het gelukkig wel goed ze krijgt nu de hoektandjes maar heeft daar weinig last van
ze eet echt letterlijk alles en verteld de hele dag door ook zijn we er achter gekomen dat ze wel kan draaien maar ze is gewoon lui en vind het wel goed zo op haar rug alleen op commando draait ze haha
ook staat ze al alleen aan de(salon) tafel en wordt zelfs boos als ze mijn handen voelt(als ik merk dat ze begint te wiebelen pak ik haar voor de zekerheid vast want ik wil niet dat ze met haar hoofd/kin op de tafel valt) ik ben benieuwd of ze ook voor haar eerste verjaardag loopt, het zit wel in de familie want een paar ooms van me liepen met 9 maanden maar als dat niet zo is is dat ook niet erg .....
ze doet het fantastisch
en dan heb je mijn schoonmoeder nog pfffff....het houdt maar niet op
2 dagen geleden vroeg ze of maudje al op het potje was geweest "hallo ze is pas 6 maanden"
mijn vriend zei "nee" ow zegt ze "het wordt wel tijd" "want jij zat ook met 6 maanden op het potje"
ik kookte alweer van binnen, ik ga mijn kind toch niet nu al op het potje zetten??en als ze wat doet op het potje is het puur toeval lijkt me, ze kan toch nog niet zeggen dat ze moet poepen of plassen dus nee!!ik ga haar nog niet op het potje zetten....
ik moet vandaag het potje maar goed gaan verstoppen want ze komt morgen als ik in het ziekenhuis ligt oppassen waar ik overigens helemaal niet blij en gerust op ben....helaas kon mijn moeder niet een oom van me is overleden en wordt morgen gecremeerd
maar mijn schoonmoeder neemt altijd alle kansen om te doen alsof het haar kind is en daar kan ik niet tegen...praten heeft geen zin we hebben al vaker gezegd dat het "ons"kind is maar ze doet er niet mee...
achja ik moet me er eigenlijk niet druk om maken maar doe het toch omdat ik haar niet vertrouw
nou dames ik hou jullie verder nog wel op de hoogte
over het verdere verloop van mijn herstel na morgen
liefs kim
reacties (0)