De andere kant van de roze wolk

Lieve kim,
Had je blog voor het weekend al gelzen, maar was toen niet in de gelegenheid om erop te reageren, maar ik heb het hele weekend aan je moeten denken. Heel sterk van je om je verhaal gewoon op te schrijven. En ik vind het zo k*t om te lezen dat het nog steeds niet de goeie kant op gaat met jou. HJe had ook al niet de makkelijkste zwangerschap en dan die horor bevalling. Nee jou is het niet gegund. Ik hoop voor jou dat snel de zon weer zal gaan schijnen, want je hebt heel wat in te halen meid. Ik kan me indenken hoe je je voelt, en dat wanhopige gevoel de avond voordat je man weer naar z'n werk moet herken ik heel erg. Zoals je weet ben ik ook ruim een maand erg ziek geweest na de bevalling vanwege een borst abces en weet dus hoe erg je in een put kan zitten. En iedereen maar tegen je zeggen dat het echt weer goed komt, "ja dat zal allemaal wel" dacht ik dan "maar wanneer dan?". Iedere keer als ik dacht dat het beter ging kwam er weer een andere kink in de kabel en ook in het ziekenhuis wisten ze niet wat ze met me moesten. Ik voelde me daardoor zo machteloos, verdrietig, emotioneel en dood op. laat goed voor je zorgen lievie en neem alle hulp aan (misschien zelfs van die gekke schoonmoeder van je, al weet ik niet of je dat er nu nog bij kunt hebben), ik heb hulp te vaak afgeslagen zie ik nu achteraf. Ik vond dat ik het allemaal zelf moest kunnen, maar soms is je lichaam daar gewoon niet toe in staat. Nou schat ik hoop dat je weer een beetje hoop hebt gekregen van al die lieve mensen die je een hart onder de riem hebben willen steken. Dikke knuffel, sylvana

Heel knap dat je zo je verhaal durft te doen!!
Ik voelde in het begin ' het geluk ' ook totaal niet hoor.
Was alleen maar moe moe moe.
Ben de laatste maand een heel end opgeknapt gelukkig.
Met je psycholoog al over een post partum depressie gesproken? Zo lijkt het als ik je blog lees. In ieder geval heeeeel veel sterkte en hoop dat je snel kan genieten van je kleine en het ' mama zijn'

Lieve Kim, wat goed en eerlijk datje zo open je verhaal durft te doen, zowel bij je vriend als op bb.
Geloof me niet iedereen heeft een rose wolk gehad en veel mensen die hem niet hebben praten er eigenlijk ook niet over bang voor de reactie;s van andere. Mads is afgelopen woensdag opgenomen. Vanaf zijn geboorte huilt hij heel veel en slaapt bijna niet, waardoor ik eigenlijk heel de dag aan het zorgen ben en totaal niet kan genieten van de dingen om mij heen...
Mads is een huilbaby, toch 3 maanden zo mijn best gedaan en niks hielp, nu ligt hij in het ziekenhuis (nou geloof me dan voel je je helemaal slecht als moeder)
Ik heb toto nu toe nog niet kunnen genieten van ons zoontje en dat vind ik heel erg... Ik begirjp heel goed hoe jeje voelt maat vind het zo knap je hier wel vooruit durft te komen.

Liefs

Hey meiske, ik weet niet wat te zeggen en vind het heel erg dat je je zo voelt. Ik hoop dat de gesprekken wat gaan opleveren en je je snel beter voelt en dat je snel verder geholpen word. En nogmaals, als je zin hebt om eens op de koffie te komen met Maud dan laat je het maar weten. Dikke kus en knuf

Hey meid , wat k*t dat je zo voelt ..Zo voelde ik mij de eerste 3 maanden ook hoor met een huilbaby ..
Geef je gevoel de ruimte .. Komt allemaal vast wel goed maar dit soort dingen hebben tijd nodig .. Neem die tijd ...
gr daantje

he meis wat naar om te horen/lezen. ik hoop dat het snel beter met je gaat.
en je mag hier altijd neerzetten wat je wil dat is het fijne hier het lucht altijd een beetje op haha.

Wat moet het vervelend zijn als je je zo voelt. Klinkt als een postnatale depressie (voor zover ik er verstand van heb natuurlijk). Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen en eindelijk kunt gaan genieten!