Week 37

Week 37 loopt ten einde en ik voel me een vat vol emoties. Wat wordt het vandaag: gelukkig en blij of melig en verdrietig. Halen we de zakdoeken boven of gaan we gezellig een dagje vol gelach tegemoet? Ik ben een wirwar en weet met mezelf geen blijf meer. Hormonaal ben ik helemaal overhoop. Het warme weer maakt me gek en de vrije tijd die ik heb, doet mijn denkmolen op hol slaan. Ik kan fysiek bijna niet meer vooruit en dat heeft de ijskast en de weegschaal geweten. Hoezo, fysiek niet meer vooruit? Ik kan nog perfect van hier tot aan de ijskast en terug. Zolang er maar wat lekkers in zit!

Het dikke olifantengevoel is terug en ik heb het gewoon volledig gehad!!!!!!! Sinds woensdag ben ik thuis ( eindelijk is dat verlof van start gegaan) en ik heb nog bijna niets gedaan. Oké, ik heb het huis nogmaals onderste boven gehaald en alles gekuist, de lakens en knuffels zijn gewassen, het koffertje staat klaar, … kortom alles is voorbereid en klaar, maar er moet nog meer gebeuren. Ik wil de ramen nog boenen en de gordijnen nog wassen! De auto langs binnen en buiten een beurt geven, …ik wil nog zoveel dingen doen maar besef ook dat het overbodige zaken zijn. De baby zal niet beter slapen doordat mijn ramen gekuist zijn of hij zal niet beter eten omdat de gordijnen netjes gewassen zijn,…. Toch wil ik gewon alles in orde hebben ondanks dat ik weet dat alles in orde is. Voor mijn kleine engel staat alles klaar en is alles volledig in orde, dus ik hoef me nergens druk om te maken, maar die verdomde nestdrang komt m’n … uit J

Vanavond mag ik opnieuw op controle en ik hoop zo op een beetje goed nieuws. Bij m’n laatste controle ( 35 weken) was mijn kleine engel nog niet ingedaald en was er nog verre van geen sprake van een bevalling. ( gelukkig want 35 weken zou iets te snel zijn) Ik hoop dat ze mij vanavond zal zeggen dat hij nu wel ingedaald zit en dat er misschien al wat opening is ofzo. Ik weet dat het niets wil zeggen als de deur op een kiertje staat, maar 1 cm of 2 cm is toch beter als niets hé lieverds!! Duimen dus voor vanavond en hopelijk krijg ik een beetje nieuws te horen dat mijn laatste weekjes wat hoopvoller maken. Ik schrijf jullie sowieso een blogje met het verloop van het bezoekje.

Er zijn nog niet meteen tekenen dat de baby snel zal komen. Behalve wat harde buiken en krampachtige pijnen in de onderbuik, verloopt alles netjes. Ik voel mijn knul nog elke dag goed stampen en zie hem nog elke dag goed bewegen. Ik denk dat hij nog lekker 2 weken of langer gezellig bij mama zal blijven zitten en dat ik dus nog zeker 2 blogs te gaan heb. Ondertussen lees ik zo veel verhalen van schatjes die al bevallen zijn en ben ik zo blij voor hen!! De euforie van de bevallingsverhalen te lezen en de opluchting van telkens een naampje te zien dat niet hetzelfde is als het mijne, maakt mijn dagje compleet goed. Het is een opluchting om te lezen dat ze zo veel meiden bevallen zijn zonder problemen. Het geeft me de moed dat ik dat ook gewoon goed ga doen en dat ik dat ook zal kunnen J .

Ik wankel week 38 tegemoet en hoop toch stiekem dat ik weldra ook een blog mag schrijven met de aankondiging dat deze kapoen geboren is. Ik vrees enkel dat dit nog even zal duren maar ik kijk vol spanning uit naar jullie aankondigingen!!!

Toi toi lieverds!!!!!!!