Week 34

Week 34 is weer voorbij gevlogen en het gevoel dat alles weldra op z’n kop staat is immens. Deze week heb ik mij vooral zorgen gemaakt. Vooral het financiële aspect van de bevalling en de weken nadien thuis baren me wat zorgen. Zal mijn uitkering van het ziekenfonds gelijk zijn als mijn gewone loon en wanneer doet het ziekenfonds zijn uitbetalingen? Mijn loon komt altijd netjes op het einde van de maand maar is het ziekenfonds ook zo correct of betalen zij pas in de loop van de nieuwe maand of betalen zij wekelijks of tweewekelijks. Hoe werkt mijn hospitalisatieverzekering? Dekken zij alle kosten of maar een gedeelte. Moeten zij op voorhand verwittigd worden of wordt dat automatisch geregeld met het ziekenhuis? … Plots komen alle praktische elementen dichtbij en begin ik mij zorgen te maken over de uitvoering ervan. Nadat ik eerst mijn hoofd 40 keer gebroken heb over al deze zaken, besloot ik zelf maar om gewoon te bellen en te informeren. Dit staat op mijn lijstje voor deze week!!

Vrijdag heb ik een controle bezoek gehad bij de gynaecoloog en dit was een bezoekje met dubbele gevoelens. Enerzijds was ik ontzettend opgetogen doordat alles goed gaat met mijn kleine man. Hij zat mooi met het hoofdje onderaan en was z’n weg aan het zoeken om in te dalen. De pijnen die ik hierbij voelde was zijn voorbereiding, zei de gynaecologe. Zijn hoofdje was mooi op schema, het buikje en de omtrek ervan lagen ook netjes op de curve en z’n beentjes deden het ook prima. Het bovenbeentje zat op een 6.9 cm. Voor de kenners onder ons J, zou je dit moeten vermenigvuldigen met 7 om de lengte van je kleintje te kunnen inschatten… Ja meiden ik heb dus een zoontje dat geschat wordt op 49 cm! Toen de gynaecologe dit zei, schrok ik enorm. Ik liet dit ook merken aan haar en vroeg haar meteen: ‘wablief? 49 cm!!!!!! Wordt dat een mini reus bij de geboorte? Ze moest er even mee lachen, maar merkte al snel dat ik helemaal geen plezier had. Ze stelde me gerust dat deze grote normaal was en dat baby’s eerst groeien in lengte en dan pas in gewicht. Volgens haar zou mijn kleine mannetje dus helemaal netjes op schema liggen. ( Vreemd wanneer ik een vergelijking maak met de gemiddelde lengtes en gewichten op internet websites…) Mijn engel weegt nu ongeveer 2570 gr en wordt geschat op een 3500gr a 3700gr bij de geboorte. Heel netjes dus!! Ze liet me nog even het mannelijke bewijs zien en dat was toch ook een grote opluchting. Niet dat ik nog aan twijfelde hoor, maar om het nog even met eigen ogen te mogen bewonderen is altijd fijn. Vervolgens ging ze nogmaals naar z’n gezichtje en bracht ze dat zo mooi in beeld. Het was geen 3D of 4D maar een gewoon 2D zicht in zwart – wit waarop we toch oogjes, een neusje, een mondje en een handje zagen. De oogjes waren open en het mondje eveneens ook. Plots ging het mondje toe en stak de kleine man zijn tong uit!! Het handje ging tegelijk open en dicht. Het was een ontzettend hartveroverend beeld! Alles was prima en hij doet het gewoon ontzettend goed!! De volgende controle zal plaats vinden op 5 juli, dan ben ik 38 weken zwanger. Hopelijk ben ik voor dat bezoekje nog niet bevallen. Ik hoor vele meiden die nu wekelijks of tweewekelijks op controle moeten, maar mijn gynaecologe houdt het op drie weken… Aftellen dus naar het volgende bezoek!!

Verder is week 34 ontzettend vlotjes verlopen. Heb wel ontdekt dat ik wekelijks één dagje heb waarop mijn darmen in de knoop liggen. Twee weken geleden dacht ik dat ik een buikgriepje had maar vorige week had ik weeral hetzelfde probleem. Diarree, hevige buikkrampen, darmen die rommelen en draaien,… Telkens één dagje en daarna is het voorbij. Dit weekend heb ik het weer ervaren en daardoor besefte ik dat dit gewoon al 3 weken na elkaar voorkomt. Ontzettend vreemd, lastig en vooral gênant probleem. Ik weet niet dat dit gerelateerd is aan de zwangerschap of gewoon een lichamelijke reactie op bepaalde voeding maar het is toch onaangenaam J

Verder zijn er geen klachten behalve dat de vermoeidheid de kop op steekt en dat het werken mij enorm tegensteekt. Ik droom continu weg en kan alleen maar aan het grote moment denken en alles daarrond. Ik fantaseer over de bevalling, de arbeid, de start van alles, mijn kleine jongentje, de eerste dagen in het ziekenhuis, de borstvoeding, de eerste daagjes met mama en papa thuis, … Kortom over het gehele proces van de bevalling tot ons gezinnetje!! Ik kan me niet meer concentreren op mijn werk en zou liever gewoon thuis willen zijn om de kleertjes nogmaals te wassen, de dekentjes te wassen, de knuffels een wasbeurtje te geven, mijn koffertje voor te bereiden, … Kortom om alles in het teken van mijn kleine man te zetten. Ik moet me sterk houden en nog 2 weken doorbijten. Vanaf einde deze maand mag ik ook thuis blijven en kan ik dit alles realiseren!!! Dan kan ik lekker veel rusten, bijslapen, wassen, voorbereiden, … maar vooral dromen en fantaseren totdat het echte werk kan beginnen!!!! Op naar week 35!!!