Week 29

week 29 is van start gegaan met een lekker gesprekje bij de vroedvrouw van het ziekenhuis waar ik zal bevallen. Dit gesprek viel reuze mee! Het was een ontzettend aangename, sociale vrouw met veel ervaring. Ik kon er meteen al mijn vragen bij kwijt en ze legde mij alles haarfijn uit! Ik heb ook een vies suikerdrankje moeten opdrinken om een glucosetest te laten afnemen en nadien nog even wat bloed genomen inzake bloedgroep en toxoplasmosetest (nogmaals). Nadien ook lekker het hartje nog even mogen beluisteren en opnieuw verkocht aan het zalige geluid van mijn kleine man. Heel gelukkig en opgelucht keerde ik naar huis!!

Dit weekend hebben we een super weekendje gehad. Zaterdag de gewone familie bezoeken en nadien op stap met vrienden. Het was heel gezellig en heel fijn. Stijn had een beetje te veel gedronken en was zo schattig!! Hij kwam hangen en plakken en over die buik wrijven waar iedereen bij was. HIj was maar aan het opscheppen over 'hoeveel geluk hij heeft met een vrouwtje zoals ik',... Ego werd lekker goed gestreeld :-) Ach, het was zo zichtbaar dat hij fier was op mij en mijn buikje en dat hij ontzettend trots is dat hij binnenkort een kleine man heeft rondhuppelen. Zondag hebben we samen een lekker romantisch dagje beleefd. Hij had, ondanks de hoofdpijn, lekker voor mij gekookt en ik had nadien de badkamer aangekleed met theelichtjes en een gezellig sfeertje zodat we lekker ontspannen samen in badje konden gaan. Nadien voelde we ons beide zo relaxed en ontspannen dat we samen in de zetel in slaap gevallen zijn :-)

Sedert dit weekend heb ik een vreemde pijn in mijn buikje. Het voelt aan alsof er een gewicht op mijn buik gelegen heeft en dat hij van binnen helemaal blauw ziet. Ik vermoed dat ik misschien 's nachts op mijn buik geslapen heb en daardoor wat druk gezet heb op de buik want hij voelt echt wat pijnlijk aan. Het gaat wel weer beter en de pijn is ook weer weg, maar uiteraard was het toch wat schrikken toen ik opstond en het gevoel had dat ik enkele zware stampen ontvangen had. Ik voel mijn kleine ukje nog goed dus ik weet dat hij oké is en dat ik mij geen zorgen moet maken maar uiteraard is het even schrikken hé. Gelukkig kan ik ten alle tijden in het ziekenhuis terecht om ff lekker aan de monitor te kruipen en ons ukje te horen en eventueel een spoedecho indien de onzekerheid te groot is. Niet dat ik dit meteen zou laten nemen maar het geeft een goed gevoel dat je weet dat dit altijd kan gebeuren wanneer de ongerustheid te groot wordt.

Vanavond het tweede deel van onze informatiesessie in het ziekenhuis en meteen een rondleiding op de afdeling materniteit. Kunnen we lekker de kamers bekijken waarin we gaan terecht komen ( arbeidskamer, verloskamer en verblijfkamer) en krijgen we nog uitleg over borstvoeding. Ik kijk er weer helemaal naar uit!!

Ik wankel ( ja, sinds de 30 weken naderen begin ik precies wat te wankelen als een gansje :-) ) de 30 weken in en doe dit met een grote glimlach!!!!