Ons mooie wonder

05-07 na een onrustige nacht te hebben gehad door het strippen ga ik in de ochtend douchen met N.ilo. Ik voel iets langs m'n benen lopen. Naief als ik ben denk ik ach incontinent kan er ook nog wel bij! Als het maar blijft lopen schrik ik en bedenk me ineens dat het vruchtwater is!! Ik bel de vk en mag even met een potje opgevangen vocht komen. Ja hoor mevrouw dit is overduidelijk vruchtwater klinkt er door de spreekkamer. Oooh jeetje, ik ben door het dolle heen! Helemaal hyper de pieper de verloskundige moet erg om mij lachen en N.ilo wordt bijna zenuwachtig van mij. Als ik op de bank ga liggen om even het hartje te checken schreeuwt N.ilo enthousiast BROERTJE, BROERTJE!! Na een prima kloppend en mooi hartje gehoord te hebben krijg ik in de gaten dat de vk me weg wil hebben. Dus ik zeg: Ja maar wat nu?! Ze lacht en verteld me dat we gaan wachten. Dus ik zeg: WACHTEN?! Waarop? Ja op weeën! Ooh ok............ik val stil ik dacht nu is het begonnen, maar niet dus!

Als ik niet binnen 24 uur weeën heb moet ik naar ziekenhuis voor CTG en echo en als er na 48 uur geen baby is word ik ingeleid. Het gaat een beetje langs me heen want ik ga er helemaal vanuit dat als ik de praktijk uitloop de weeën beginnen. Onderweg naar huis al lekkend nog even naar de AH beschuiten en muisjes kopen. Want ja dat hebben we toch nodig nu!! Thuis bel ik manlief om te vragen of hij thuis komt. Want het gaat beginnen!! Nou het wachten ging inderdaad beginnen! 24 uur later zat ik in het ziekenhuis voor de CTG en de echo. Alles prima en geen wee te bekennen. Voor zondag 7-7 om 08.00 uur word ik op de planning gezet voor inleiden. Maar nog ga ik er vanuit dat baby zichzelf gaat melden. Van de vk krijg ik de tip Chinees te eten en vooral dan gember. PRIMA! We halen Chinees en wachten af! Helaas!

Zondag 7-7 om 07.30 uur stappen we in de auto met al onze babyspulletjes die we nodig hebben. Enigszins teleurgesteld dat het niet natuurlijk gaat, maar vol spanning want hopelijk vandaag en zeker morgen is ons 2de mannetje er!! Wederom hyper de pieper als ik ben lachen ze vreselijk om me in het ziekenhuis en zit ik nog net niet te stuiteren in bed! Ik begin met 2 cm ontsluiting. Voor de grap zeg ik de verpleegkundige dat ze het infuus wel meteen op standje 3 mag zetten want ik heb haast! Nee we beginnen om 08.30 uur netjes op standje 1 om 09.00 uur zit ik op standje 3 want ze hebben even iets tussen door en aangezien ik haast heb wil ze me niet laten wachten. Ik vraag Ro elke keer of hij de weeën wel ziet. Dat registratie ding moet wel hoog uitslaan want het gaat heftig. Nee Jess er is niks te zien hoor, je hebt geen weeën............GEEN WEEEN?! WIL JIJ VOELEN WAT IK NU VOEL!? DIT ZIJN WEEEN! De verpleegster wordt erbij geroepen en de CTG band wordt verder naar ondergeschoven en ja hoor BAM! Daar zien ze de weeën, de band zat te hoog. Maar volgens verpleegster zijn dit geen goede weeën aangezien niet mijn hele baarmoeder samentrekt. Het is ondertussen 09.30 en de verloskundige wordt toch even geroepen om ontsluiting te checken. Nou je hebt toch wel echt weeën mevrouw, je zit op 5 cm. Dan krijg ik direct te horen dat het voor een ruggeprik te laat is. Dus krijg ik een infuus moet een knopje. Nou ik denk dat mijn knopje kapot was, want ik heb me suf gedrukt maar er gebeurde NIKS! Ik kreeg geen seconden rust en wist niet meer waar ik het zoeken moest! Om 10.40 uur werd me verteld dat ik de magisch 10 cm bereikt had en mee mocht persen. Iedereen stond versteld hoe snel het ging! En hoe fantastisch ik het wel niet deed! (Snap nog steeds niet hoe je zoiets fantastisch kunt doen) Na een kleine 20 minuutjes persen en een compleet vermoeide mama die smeekt om een knip (ja zo moe was ik) gaat de hartslag van zoonlief naar beneden en krijg ik uiteindelijk mijn gevraagde knip (ze wilde hem eerst niet geven aangezien ik in mijn bevallingsplan had gezegd geen knip te willen) en 2 seconden later help ik zelf ons mannetje geboren worden. Net zoals zijn grote broer pak ik hem aan en doe het laatste stukje zelf. We worden compleet verrast door een volle bos zwart haar en een licht getint huidje (lees zijn broer is hoogblond met blauwe ogen) maar ik ben door het dolle heen en tril als een rietje! Wel ben ik verbaasd door de pijn die ik nog voel, dit herken ik niet van de vorige keer aangezien ik toen een ruggeprik had. Wederom wordt hier hartelijk om gelachen. Binnen 2,5 uur heb ik ons 2de wereldwonder op onze wereld gezet en hij (hij is E.VIN M.AIRON) is compleet gezond met alles erop en eraan!

Na een douchebeurt voor mij (ook deze keer word ik compleet ondergepoept, mijn kinderen hebben echt schijt aan me) komt zijn grote broer kennis maken. Volledig onder de indruk van mama in bed en de baby in mijn armen voel ik me compleet gelukkig en kan alles me gestolen worden behalve MIJN 3 mannen! Wat een rijk gevoel en wat een trots gaat er door me heen! E.vin wordt overspoeld met kusjes en knuffels van zijn grote broer en met z'n 3en zijn we volledig verliefd op hem en op elkaar. Alle pijn, verdriet en ongemakken van afgelopen maanden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Dit is waar we het voor deden, dit is wat we wilden. Dit gevoel van trots en geluk is onbetaalbaar! Na een nachtje in het ziekenhuis mogen we naar huis om verder te genieten. En dat doen we nu volop! Ik ben compleet overdonderd door al het geluk wat ik ervaar. Door de liefde die ik N.ilo zie geven aan zijn kleine broertje en ik smelt als ik Ro met onze beide mannetjes samen zie. Ik voel me op het moment meer dan compleet me mijn 3 mannen. Wist niet dat ik zoveel liefde en geluk ooit in mijn leven zou kennen!!