Ik word mama...

Ik weet het, een beetje een belachelijk titel na 20 weken zwangerschap, maar ik bedoel maar: ik word 'mama'. 't Is alsof ik nu pas stilaan besef dat ik een nieuwe rol ga krijgen: mama-zijn. 'k begin me ook zo wel wat te voelen zo 'mama'. Hihi. Snappie?! Nee? Bijvoorbeeld: gisteren zag ik een deel jongeren naar de discotheek gaan met ech mini-rokjes en open blousjes en ik dacht 'jee, en dat bij regen en 8°C, dat is toch veel te koud; ik weet niet of ik mijn dochter zo zou laten uitgaan bij dit weer'. Snap je nu? Bye bye onbezonnenheid. Of nog: als m'n vriend rijdt met de auto, vind ik dat altijd te snel (niet dat het echt te snel is, maar ik vind dat dan) en denk ik 'grow up boy'! Help, ik word een tuffende-te voorzichtige-mama-chauffeur!

Nog wat veranderingen in m'n hoofd: ik wil alles in orde hebben. Maar als ik poets stuit ik op m'n grenzen: bukken is moeilijk, schrobben lukt niet, ik ben uitgeput na een uurtje stofzuigen (en die rotstofzuiger moet ik altijd zitten trekken en sleuren); ik ben een chaoot met m'n administratie; ik moet dringend m'n bureau verder opruimen (m'n vriend komt er met zijn bureau bij, zodat zijn bureau de kinderkamer wordt), ... ik moet ik moet ik moet en ik kan niet (alles in één keer). En uiteindelijk kom ik tot niet(s) (veel).M'n vriend doet gelukkig wel veel, maar dan denk ik soms 'waarom heb ik niet een beetje meer van zijn papa-krachten?'      Dat alles maakt me zo gefrustreerd dat ik er van ga beginnen huilen. Echt huilen zoals een klein kind. Echt flauw ik weet het, maar ik kan er niet aan doen.

Okee, dus ik huil zoals een klein kind en ik wordt stilaan een 'mama'-wezen. Hoe rijm ik dat nu?

Het kan òòk gewoon de stress zijn omdat ik morgen m'n 20-weken echo heb. Daarbij vond m'n allergrootste schat in m'n buik dat ie zich eens 3 dagen koest ging houden en niet echt ging bewegen. 'Zou dat mama ongerust maken?' Hell yeah! Maar gisterenavond en deze ochtend, voelde ik toch weer duidelijk wat rondzwemmen :-) Waarvoor mijn welgemeende dank ;-)

Nee mensen, ik voel me een beetje alsof ik morgen een examen heb. Hopelijk is alles goed met ons klein wonder! Duim maar mee. Cross your fingers. Brand een kaars.

Dus ja, dat bedoel ik ook: die ongerustheid: ook iets typisch van mama-zijn?

X