Hormonen!!!

Okee, het moest er eens van komen! Ben gisteren een beetje zot geworden. Ik slaap al weken slecht, daarbij ben ik al vermoeid, mijn hormonen pieken met misselijkheid tot gevolg en gisteren waren ze er... tranen, gehuil, paniek, wanhoop...
Ga ik het wel kunnen? Lukt het met mijn werk er bij te combineren? Blijft alles goed gaan? En, hoe krijg ik meer energie???? Gelukkig kon mijn vriend me troosten en dan ik 'laat me niet alleen hè, ik kan dit niet zonder jou!! (van waar deze irrationele vrees kwam weet ik ook niet hoor... hij is nog zo blij met mij en de groeiende baby daarbinnen)'
Gesnik alom... en niet meer tegen te houden. 0% ratio, 100% emo... Maar het deed ook eens goed ;-) Het moest er uit.
Deze ochtend op het werk had ik het nog een beetje, maar de mama's konden me wel geruststellen, ze herkenden dit ook... Oef, ik ben nog normaal...een soort prenatale acute depressie bestaat blijkbaar wel.

Dadelijk eens zwemmen, lekker samen genieten met mijn kleine uk... en ontspannen. Need it so much!

Greetz,

moi