sinds gisteren 17.00 is mijn verlof begonnen. in mijn hoofd had ik nog wel een poosje door gekund, maar mijn lichaam komt zo langzamerhand toch in protest. enorm dikke enkels en spataders op de voeten. is niet zo vreemd, want ik sta de hele dag. hoog tijd dus om de hoefjes lekker de lucht in te gooien!!! toch was het heel erg raar om mijn collega's doei te zeggen en pas terug te komen als jip geboren is.
eenmaal thuis kreeg ik het even te kwaad. door het gemak van mijn zwangerschap mis ik het nu al; het getrappel, gedraai en gehik waar ik nu elke dag een paar keer van mag genieten is straks in één keer verdwenen. gelukkig heb ik manlief om mij weer rustig te krijgen. en nu is het dus nog ongeveer een maandje wachten tot we ons kleine ding in de armen kunnen houden. het grote wachten.
reacties (0)