2 weken in tranen

Het is vandaag 2 weken geleden dat ik de curretage kreeg. Elke dag denk ik eraan, elke dag zit ik weer in tranen. Ik kan niet meer lachen, ik voel eigenlijk bitter weinig emotie, alleen pijn. Ik wou dat ik het gewoon allemaal ongedaan kon maken, dat ik met een vrolijk groeiende baby in mijn buik zat. Maar in plaats daarvan bracht ik gisteren wat schoolpapieren in orde. In plaats van kotsend over de wc te hangen, lig ik huilend in bed, lig ik huilend in de zetel en ga ik werken als een zombie.
Ik weet gewoon geen raad meer met mezelf, ik wil genieten van mijn dochter, maar als ik naar haar kijk komt het verdriet al opborrelen dat ze geen brusje krijgt. Ze doet me zo'n pijn telkens ze weer een baby heeft gezien en erachteraan gaat, of gewoon de baby wil pakken, of aaien. Ik wou haar zo graag een eigen babybroertje of babyzusje geven maar het mocht niet zijn.
Ik wil troost zoeken bij mijn man, maar die is verbaal zo agressief de laatste week.
Ik wil mijn verhaal kunnen delen met iemand die me begrijpt, maar in mijn nabijheid lijkt niemand me te begrijpen. Niemand maakte het mee en niemand vind het erg

113 x gelezen, 8

In Overig

reacties (0)


  • dodo81

    Er zijn op internet veel sites van vrouwen die het zelfde meegemaakt hebben als jij. Ik ben niet gecuretteerd maar heb wel een miskraam gehad. Mij heeft het geholpen om het op een voor mij passende manier te begraven. Mensen die het niet meegemaakt hebben snappen het ook echt niet. Voor een man in ieder geval ook de mijne was het lastig verwerken want hoe mis je iets dat wel bij je hoort maar nooit gezien hebt, gevoelt hebt. Er zijn genoeg vrouwen die het bewust of onbewust meegemaakt hebben. Praat er over online of in de echte wereld.

  • ~Luna

    Ik denk dat je man ook wat verdrietig is, maar niet goed weet hoe hij dit moet uiten? Vervelend om te lezen dat je zo verdrietig bent! Heel veel sterkte en hopelijk kan je wat afleiding vinden.