Verdriet...

We zijn nu 2 dagen verder na het slechte nieuws. Vrijdag vatte ik alles nog redelijk 'nuchter' op, maar het was met name mijn verstand die aan het woord was. Volgens mij besefte ik het nog niet zo goed. Aan de ene kant was het fijn om duidelijkheid te hebben. Mijn voorgevoel klopte wel. Maar een dag later zat ik echt even stuk. Mijn verstand zegt: het is beter zo want waarschijnlijk was het vruchtje dan niet helemaal goed; als het dan toch moest gebeuren dan maar beter zo vroeg in de zwangerschap; ik weet in ieder geval dat de bevruchting en innesteling lukt. Maar mijn hart zegt: waarom wij? zo dichtbij en dan toch weer de droom aan diggelen; mijn lichaam laat me in de steek; wat is er toch mis met ons? gaat het ooit goedkomen? .......wat doet het toch pijn...we hadden het vruchtje blimp genoemd. Ik zal je missen lieve blimp!!

Het vervelende is, dat ik weer de afgelopen twee dagen weer last heb van allerlei kwaaltjes, mijn borsten blijven zeer doen, mijn temp blijft hoog en de duiveltjes willen maar niet komen. Het liefste zou ik zo snel mogelijk verder willen gaan. Het is zo'n raar idee om nog iets in mijn buik te hebben. Dan kunnen we het ook afsluiten en vol goede moed weer verder. Heeft iemand hier ervaring mee hoe lang dat kan duren? Ik heb vrijdag ochtend de laatste dosis Utrogestan genomen. 

Update 21-10: vandaag ben ik gaan vloeien. ZKH heeft de uitslag doorgegeven van de bloedtest van vandag. 3 HCG. Nu is het tijd om het af te sluiten en los te laten.. bye bye mijn lieve vlindertje, ik heb heel even van je mogen genieten, maar je was er jammer genoeg nog niet klaar voor, zo gewenst en zo gemist. Dag lieve blimp..