Bijna 2 jaar later...
Al een poosje hier niet meer geschreven.
Ondertussen is er ook niet veel veranderd. Helaas..
Het is wel dat het elke maand steeds moeilijker word. Ook het besef dat ik 2 jaar geleden aan het eind van deze maand gestopt ben met de pil. Ik dacht er komen spannende tijden aan en we zien wel hoe het verloopt.
Mijn vriend vond het toen ook allemaal heel spannend. En wist ook nog niet goed wat te verwachten.
Na mijn eerste onttrekkingsbloeding en daarna nog eerste echte ongesteldheid. Daarna een zwangerschaptest.
Deze was eigenlijk niet nodig. Ik was moe. Ik kreeg een innestelingsbloeding. En mijn vriend die moest zich zelf verbergen om niet de volle lading te krijgen.. Ik vergat vanalles. Zoals portomonnee vergeten en dan wel bij de supermarkt staan. Veel vergeten boodschappen. Ook een nare schimmelinfectie. En in het begin veel jeuk over mijn lichaam.
Een mooie tijd. Helaas nadat een vriendin van mij net had verteld dat ze een miskraam had gehad. En ik me eigen heel opgelaten voelde. En thuis nog heb zitten huilen, omdat ik het haar ook zo gunde. Was ik zelf 2 weken later aan de beurt.
Deze snelle zwangerschap schepte een verwachting. Een miskraam had ik mee rekening gehouden. Want dit is mijn moeder ook niet onbespaard gebleven. Oke dit voorbij en weer proberen. En nu bijna 2 jaar nog met lege handen. Meerdere ziekenhuis bezoeken later.. En elke maand maar weer afwachten. En nu zit er een hoop verdriet. Dit kan ik bij mijn vriend kwijt. Hij geeft ook aan ''toen'' was het zo spannend en nu verlang ik erna. Maar ik wil niet altijd bij hem uithuilen dus doe dit vaak alleen. 1 vriendin is van alles op de hoogte. Maar zij heeft naar nog meerdere tegen slagen afgelopen jaren ook haar kleine in de armen kunnen sluiten. Dus ook druk nu met andere zaken. Maar het clubje vriendinnen waar ik meer mee omga niet. Ik merkt ook dat bij hun de behoefte nog niet speelt en neem ik de opmerkingen die daarbij horen maar lief..
Mensen maken steeds meer opmerkingen. Over wanneer ik nu aan de beurt ben. Ik kan hier steeds moeilijker op antwoorden. Ik klap dicht. En geeft als antwoord voorlopig nog niet. Ik mijn gedachten zou het ik liefst vertellen hoe het zit en dat het allemaal niet zo makkelijk is..
Gelukkig vind ik in mijn werk mijn afleiding. Als ik aan het werk ben denk ik er weinig aan. Op mijne vrije dagen gaan mijn gedachtes alle kanten op. Ik probeer afleiding te zoeken. Maar meestal kom ik niet verder dan ik huis poetsen of bankzaken..
Dit allemaal opschrijven geeft mij lucht gelukkig. Sorry voor het lage verhaal.. Maar ik ben het weer kwijt. En kan het zo een beetje achter me laten. Zwangersschaptesten doe ik al meer als een jaar niet meer. Behalve laatst met de carnaval. Maar al die witte testen kan ik niet meer aan. Voor nu wachten weer geduldig af op het wachtbankje de komende dagen. Mooi een hele week werken voor de boeg en daarna een weekje op vakantie met vriendinnen. Op naar leuke herrinneringen maken! En als het wel raak is ook heel veel smoesjes wat niet drinken op deze vakantie kan natuurlijk niet..
reacties (0)