Emotionele afspraak bij de verloskundige.

Afgelopen vrijdag dan eindelijk de tweede afspraak bij de verloskundige. Al dagen zat ik met een knoop in mijn maag. Ik had om onverklaarbare redenen het gevoel dat het NIET goed zat met de zwangerschap.

De sneeuw getrotseerd en samen met mijn kleine meid erheen gegaan. Mijn man kon helaas niet mee omdat hij op hetzelfde tijdstip een afspraak bij tandarts had.

In ieder geval….de formaliteiten uitgewisseld en toen to the point.
Omdat ik tijdens de zwangerschap van onze dochter de laatste weken zwangerschapsuiker had (maar deze gelukkig wel stabiel had en dus niet hoefde te spuiten of iets dergelijks) en omdat onze dochter met een keizersnede is geboren, is er overlegd gepleegd met de gynaecoloog.

En jawel hoor. Die heeft besloten dat ik al met 26 weken over gedragen moet worden aan het ziekenhuis.Blehhh helemaal geen zin in, maar het is niet anders. Als alles goed loopt dan wordt het misschien iets later dan 26 weken, maar ik ga er niet vanuit.Ook zal ik een extra echo krijgen en een glucosetest met 24 weken. Kortom zal me wel vermaken.

En toen mocht ik dan op de bank gaan liggen. Sooo jouw buik is gegroeid! Was de reactie.
Ok ok nu het hartje. Daar gaan we dan…zoeken zoeken beneden bij schaambot, maar ze kon het maar niet vinden.

Tien minuten verder en nog niks…ik barstte in tranen uit. Ik wist het wel.

Ik merkte dat ze zelf ook wel zenuwachtig werd maar me probeerde gerust te stellen. Als ze het niet kon vinden mocht ik naar het ziekenhuis voor een echo. Nog even goed zoeken misschien wat hoger…. EN ja hoor daar zat hij/zij dan. Vlak bij de navel al! Wat een mooi geluid…en ik liet weer een traan rollen. Dit keer van opluchting en blijschap.
Gelukkig gaat het allemaal goed en is er geen reden om me zorgen te maken.

Vandaag de kraamzorg aanvragen!