Vandaag op visite bij vrienden wie hun zoontje nu een half jaar oud is.
Was ik dat toch bijna vergeten... die ongecontroleerde bewegingen , het gekwijl , de tandloze lachjes , het vrolijk om zich heen kijken op de rug in de box.
Ik was heus al die tijd heel erg blij met mijn zwangerschap, heel dankbaar en gelukkig ook. Maar sjee... als je dat toch weer even ziet en vasthoudt!!!
Wat écht en dichtbij lijkt het nu!!
Met het kleine ventje op mijn arm druk bezig met mijn eigen zoontje,, net echt! En weet je? Ik kan er wel aan wennen ;-)
Om de hormonen en vlinders helemaal op hol te laten slaan heb ik álle kleertjes die het ventje te klein waren (50 tot 62) mee gekregen, 4 grote vuilniszakken vol!
Dus had ik zojuist de vloer hier vol met al dat popperige spul, 'aaah wat lief!' 'oooh wat mooi!' 'kan je je toch niet vóórstellen!!' 'Jeetje van klein!'
Het babygeluk stroomt door het hele huis.. en t kleine mannetje in mijn buik maar trappelen..
:D Zucht...
reacties (0)