Oh ja. die wachtweken

Nu weet ik weer hoe zwaar irritant die laatste weekjes zijn. Alles staat klaar want je baby had al met 37 weken kunnen komen, dus daar hoef je niet meer naar om te kijken. (En na 3x de kasten opnieuw ingeruimd te hebben, is dat ook geen tijdsverdrijf meer). Af en toe krijg je zo een bevlieging dat de keuken geschrobt moet worden of die vloer kan nog wel een keer gedweild, maar daarna? Geen idee. Tv is crap tegenwoordig tot een uur of 16:00 (Tegen die tijd kan ik al zowat aan het avondeten beginnen) en een mooie wandeling zit er niet echt meer in. (Route Toilet-bed-bank is al een opgave). Boodschappen probeer ik zoveel mogelijk uit te stellen want trap af, straat uit, bus in, bus uit, AH, bus in, bus uit, straat in, trap op (met boodschappen) is niet grappig meer. (Hoewel het er ongetwijfeld wel grappig uitziet). Oh ja en ergens in die routine moet je nog een peuterpuber meesleuren die liever rollend op de grond ligt te huilen omdat ze moet wachten op drinken tot we thuis zijn.

Op dinsdag gaan we naar de verloskunige en elke week weer hoop ik dat het echt de laatste afspraak was, maar ja, eh niet dus. Hoewel het zaterdagavond wel even spannend werd. Terwijl ik een bijzonder pijnlijke (oefen)wee aan het wegzuchten was, schoot ik lichtelijk in paniek... 'De keuken!... de afwas is nog niet opgeruimd!' en ik wilde nog het aquarium schoonmaken. Ja dom, want wat wil je nou mama? Wil ik komen is het weer niet goed... Nu heb ik het verpest en kan ik wachten tot de max wedden?

Van de week stond ik in de Etos en zag ik een flesje wonderolie... zou ik het meenemen? t kost toch amper wat.. Ik heb het gewoon gedaan met in mijn achterhoofd dat ik eerst wel even het internet zou afspeuren en een afweging zou maken of ik het wel waard vond mezelf zo te pijnigen. De eerste paar verhalen waren nog best positief, 'binnen 10 uur had ik mijn zoon/dochter in mijn armen'...ooho dat wil ik ook! 'hier werkte het ook!'.. maar al gauw kwamen we bij verhalen over nachtelijke horroruren op het toilet en nadat ik 'het werkte wel, maar het gaf ook spectaculaire effecten tijdens het persen waar de vk minder blji mee was'.. had gelezen.. besloot ik het flesje toch maar weg te zetten, zucht.. dan maar weer aan de Bitter Lemon.. (hoe nuchter je ook bent, je gaat echt wel de onschuldige dingetjes proberen haha).

En nu zitten we hier nog, 38,5 week (pff mens heb toch geduld, t kan nog wel 2.5 week duren) met een ongeduldige vent die regelmatig bericht vanuit zn werk of hij al naar huis moet komen, of ik al weeen heb. (ja schat, ik heb die baby er al uit hoor, ging prima, heb ik je niet bij nodig gehad.... sukkeltje, alsof ik niet meteen aan de telefoon hang).

Maar waar begon ik ook alweer mee? oh ja, die stomme wachtweken.. 37-41 (god zij geprezen dat die 42 weken grens hier geschrapt is, want dat vind ik wat te) Je moet alles klaar hebben staan, misschien moeten we een boek schrijven.. 'Hoe kom ik de laatste 4 weken door?'.. het word een bestseller, ik voel het! .. nu de inhoud nog....