En dan ineens...

Oh ik was zo blij dat mijn slaap niet aangetast werd door plasbuien en ongemakkelijke poses, It's all over!

Sinds enkele nachten kan ik tripjes naar het toilet gaan maken, ik vroeg me al af waarom mij dit bespaard werd, maar dat hoeft nu niet meer. Het 'fijne' is dat ik dus heel moeilijk in slaap val door de pijn in mijn bekken, nu moet ik dat 3x per nacht doen met als gevolg dat ik nu zo slecht slaap als ik hiervoor goed heb geslapen. Brakke momenten dus om 8 uur 's ochtends als de kleine peuter aan mn bed staat. 'Mama kom! drinkuh! Etuh makuh!'. Vandaag kwam daar nog een portie misselijkheid bij, dus heb haar maar gauw even een banaantje toegeschoven en het ontbijtje even een uurtje uitgesteld, het idee van een boterham met stinkende pindakaas was geen succes.

Ik heb me al enkele dagen voorgenomen om de Fysio toch maar te bellen, dit is niks, ik kan 1x per dag de trappen hier af en op en dan is het gedaan, daarna is het een regelrechte hel om de deur uit te gaan. Aan de andere kant weet ik maar al te goed dat de 'gewone fysio' geen hol gaat uitmaken en de eerste beste bekkenspecialist 4km verderop zit. Geen probleem zou je zeggen is het niet dat ik met de bus moet die graag de toeristische route neemt en dus 45 minuten doet over dat tripje en goedkoop is het ook al niet. Waarschijnlijk mag Alaina ook niet mee (onder het mom van 'peuters zijn lastig dus die kunnen we er niet bijhebben'). Al met al leverd het meer problemen op en ik heb zowiso geen garantie dat het uberhaupt gaat werken. maar ja, wat doe je dan? (in mijn geval dus uitstellen tot je zeker weet dat het geen zin meer heeft..).

Verder gaat het prima! ja ik mag niet alleen maar zeuren, Alaina is zonder twijfel de allerrustigste peuter (tja die enkele peuterbui nemen we op de koop toe dan maar) die heerlijk zelf kan spelen als mama even niet meer kan. Samen poetsen is leuk dus dat doen we dan maar regelmatig haha. (Das handig als je dweil overleden is, je geeft mevrouw een doekje en wat sop en voilá, uw vloer word gesopt).

Frummel doet het ook naar behoren, die heeft elke avond disco en overdag speelt ze voetbaltoernooien. En lekker slapen als mama bezig is, en als mama dan probeerd te slapen, is het feest! Ach ik kan niet zeggen dat ik geen of minder leven voel, ik zou me bijna ongerust maken als ik een uurtje niets voel. Ik heb me er trouwens maar bij neergelegd dat we 'bijna zeker weten ' dat frummel een meisje is, dan maar geen uberroze dingen en meisjesachtige kleding, die echo komt er niet. Niet uit mijn portomonnee anyway, misschien krijgen we nog wel een echo verderop in de weken. Aan de andere kant zou dat betekenen dat daar aanleiding voor zorgen zitten en die mogen wel wegblijven van mij. De namen zijn voor zowel een jongen als een meisje gekozen dus daar maken we ons geen zorgen over.

Donderdag gaan we de 30e week in, spannend word het al zeker, ik ben heeeeel erg benieuwd wanneer ze gaat komen.