Ik kan niet meer ik ben op. Ik kan niets meer verdragen niet meer genieten. Gewoon op. Ik werk teveel..
Ik houd zielsveel van mijn man en kinderen. En kan ook echt niet zonder ze!. Maar ik kan niet meer. Ik mag niet minder werken. Denk dat ik gewoon een burn out heb. Als mijn kinderen gillen word ik gek.
Ik heb alleen maar hoofdpijn. Kan amper geluiden verdragen. Daarnaast luisteren de twee ukkies voor geen meter. Wat het mij alleen maar moeilijker maakt. Kan gewoon niet van mijn kids genieten. En als ze gillen, word ik helemaal gek. En begin dan te mopperen tegen de kinderen. Zo'n mama wil ik niet zijn.
Ik was altijd een leuke mama die allerlei dingen met de kindjes ondernam. Spelletjes doen. Fietsen. Dansen Zingen gek doen, niets was te gek. (met mate natuurlijk).
En nu. Ben ik een bromtol net ben ik geschrokken van mezelf door tegen een baby van 1 tekeer gaan dat ze moet ophouden met gillen. Het moet toch niet erger worden.?.
Ik houdt zielsveel van mijn kinderen. En zal ze nooit maar dan ook nooit geen kwaad doen. Maar ik weet gewoon niet meer hoe ik met alles om moet gaan. Mijn werk. + gezin + huishouden. Het is gewoon vies hier ik heb nergens geen tijd meer voor!.
Ik weet het niet meer.
Ik heb tijdens het telefonisch spreekuur met de dokter gebeld. Die vind dat ik me aanstel. En dat ik me moet vermannen. Dat er meerdere moeders zijn met een baan + gezin en huishouden. Maar er zijn er maar weinig in mijn situatie (zie blogs). De dokter vind het niet nodig dat ik hulp krijg. Ikzelf wel. Ik wil mijn verhaal kwijt een luisterend oor, want ik ben kapot. Lichamelijk zowel geestelijk!. En ik dit wil ik niet voor mijn kinderen. Ik ben pas verdomme 22 jaar!. Waar kan ik terecht zonder verwijzing van de huisarts. Want die heeft al duidelijk gezegd dat hij het niet nodig vind!..
reacties (0)