Onze situatie nu.

Nu zitten we in de wsnp ik werk om en nabij 48 uur per week. Soms zijn er weken dat ik tot de 36 uur. Omgerekend 6 dagen per week. Veel avond diensten en als ik avonddiensten draai dan werk ik overdag sowieso 1 á 2 keer per week bij een poetshuisje.

Mijn man die werkt 40 uur per week 5 dagen!. Omdat hij nu op therapeutische basis werkt. Verdient hij 's avonds niets bij. Dit is wel mijn uitgangspunt. Want het bedrag dat wij krijgen per week van de budgetbeheer stelt niet veel voor.

€100 euro per week!. Het lijkt veel. Maar ik werk best ver van huis. En aan benzine ben ik zo'n 40 euro per week kwijt. Dus dan blijft er 60 euro over. Voor de kids ben ik al heel wat kwijt. Voor de reguliere boodschappen blijft dan ook niet veel over. Vandaar mijn poetshuis. Deze mensen weten van onze situatie en proberen dan ook te helpen wanneer kan. Als ik overdag vrij ben en 's avonds moet werken. Dan ben ik altijd welkom om te poetsen. Deze mensen hebben een winkel en daarboven een huis!. Dus ik ben altijd wel bezig. De kinderen mag ik meenemen daar passen deze mensen dan op. Zo lief.

Door deze extra verdiensten van 35 tot max 60 euro per week. Kan ik bij mijn boodschappen leggen. Voor de verjaardag  van mijn kinderen sparen. En onze oudste heeft astma. Waardoor alles uit haar kamer moest. Nu hebben we haar complete kamer klaar gemaakt met het geld. Wat ik ruim een half jaar gespaard heb met poetsen.

Het is niet het luxe van het luxe. Maar wel het eerste wat ik heb kunnen geven als moeder zijnde aan mijn dochter. Een eigen kamer. Een nieuwe kamer. Met een nieuwe vloer, saus op de muren. Luxaflex voor het raam. Het lijkt vanzelfsprekend. Maar onze dochter heeft hier ruim 2 en half jaar op moeten wachten. Eerst omdat het financieel niet ging. En ten tweede omdat ze daarna een een brusje kreeg.

Tussen mij en mijn man gaat het wel beter als dat het ooit gegaan is. Hij toont berouw voor hetgeen wat hij heeft gedaan. Vanaf het moment dat hij te horen kreeg dat ik een fulltime baan moest gaan nemen. En dat terwijl ik net mama was van een baby.. En moeder van een kleuter. Neemt hij zich erg kwalijk. Hij als vader maakt weinig mee. Van de vooruitgang van de kids. Ik als moeder nog minder. Hij vind dit moeilijk. Maakt zich boos omdat ik een poetshuis heb. Maar dit moet wel.

Het is nog maar ruim twee jaar blijf ik volhouden. Als we dan uit de ellende zijn. Kan ik parttime gaan werken. Goed dan heb ik wel gemist. De eerste stapjes, de eerste keer staan. Het eerste woordje!. Maar daarna meer tijd voor mijn kinderen. Zwemles. Voor het eerst naar gymnastiek. Voetballen. Misschien hulpmama op school. Dit is mijn toekomst plan.

Van mijn man houdt ik, ook al is het soms moeilijk. Alles wat hij heeft gedaan. En dat voornamelijk voor een auto. Tjah. Maar er is nu maar 1 auto en dat is die van mij. Gekocht van mijn spaargeld van mijn vaders rekening. Waarvan mijn man niet wist dat ik dat had. Daarvan is mijn rijbewijs betaald. Hoogzwanger afgereden en geslaagd. Toch iets voor MIJ. Niet voor een ander. Egoïstisch werd er gedacht door mijn schoonfamilie. Jammer dan. Ik leef al ruim 5 jaar in het trant van een ander. 4 jaar werd ik geleefd. Hoogzwanger dacht ik dit is mijn tijd. Dus gehaald. Nu na ruim 5 jaar. Wel in de wsnp met rijbewijs zodat we in de wsnp kunnen zitten.

Mijn man doet zijn best nu. Sindsdat we in de wsnp zitten. Is hij wel eerlijk financieel hij heeft geen keuze. Of het is alleen. Of met gezin. Dan met gezin. Liefde.
Hij heeft het moeilijk. Maarja ikke niet dan?. Hij doet zijn best om zijn fouten goed te maken. Wat is 5 jaar op een mensen leven. 5 jaar plus 3 jaar wsnp 8 jaar. Als we samen 80 mogen worden. Dan is het niet zo veel. Als we dit samen kunnen overwinnen kunnen we alles.
Als ik dit alleen kan overwinnen. Kan ik alles aan. Voor hem voor mijn kinderen.

Goh soms denk ik, hij verdient me niet. Zelf beseft hij dat niet denk ik. Maar goed. Er komt een dag dat hij dit zal realiseren. Hoop ik. Dat hij dankbaar zal zijn. Dat ik HOE DAN OOK. Naast hem en voor hem klaar heb gestaan. Stand By Your Man!.

Soms snauw ik tegen hem. Ik doe zoveel voor hem. En als ik dan vraag goh kun je dit doen voor me. Dan moppert hij wel eens. Of zegt hij makkelijk he?. Wat nou  makkelijk!. Bekijk het!. Weet je wat makkelijk is. En dan shhhttt. wil ik wat zeggen maar doe het niet. Ik wil hem het idee geven dat ik hem vergeven heb zodat hij ook met een schone lei kan beginnen!.

Onze omgeving zegt ook vaak zat. Joh, mopper niet zo tegen die man. Kun je niet normaal doen tegen hem. Of als er iets tegen zit en ik moet hem bellen. Zeggen ze op mijn werk. Goh jij bent ook niet de makkelijkste. Je doet zo lelijk tegen hem.
Niemand snapt het ze oordelen alleen maar. Ik schijn geen leuk mens te zijn voor de omgeving in de omgang. Ze snappen het niet. Als ik ze eens vertel hoe het werkelijk zit. Dan zullen ze nog eens raar kijken.

Ik wordt alleen maar veroordeeld. Het is moeilijk. Ik gooi het maar naast me neer. Ik neem het maar zoals het komt. Weet je. Laat mensen maar denken zoals ze denken willen. Ik weet en ken de waarheid zoals deze is. Mijn man ook. En mijn ouders. (moeder en stiefvader) ook.

Mijn biologische vader weet eigenlijk van niets. Deze heeft al twee stiefkinderen die alletwee in de schuld zitten. Waarvoor hij deels werkt. Mijn vader werkt overver 6 dagen verhuis en draait bijna 80 werkuren per week. Omdat mijn geschwesters niet voor zichzelf kunnen zorgen zorgt mijn stiefmoeder voor de kids. Maar het geld komt bij mijn vader vandaan. Mijn vader heeft het moeilijk zat en die wil ik niet nog meer bagage meegeven. Ze weten dat we het niet breed hebben. Meer niet..

Ik geloof dat de familie van mijn man wel meer weet. Maar dat ze een zonde bok zoeken. En het op mij uitschuiven. Weet je ik ben niet heilig, nooit geweest ook. Maar ik ben geen type dat schuld veroorzaakt. Zijn familie vraagt wel eens. Ontspan eens je loopt op de toppen van je kunnen. Ze schatten me niet hoog in. En vinden, dat ik alleen maar zeur. Als mijn man te lang van huis is. Bel ik van hé thuis komen. Normaal toch. Mijn man moet alles met mij overleggen. Dus als zijn oma vraagt blijf je eten. Zegt hij even overleggen met de vrouw. Dat is toch normaal. Dat is een stuk verantwoordelijkheid wat hij neemt. Op dit soort momenten doet hij zijn best. En dat zeggen opa en oma. Jongen je zit onder de plak!. Sorry?..

Schoonfamilie af en toe!!!..

1 ding weet ik wel. Zijn stiefvader bedoelt het goed. Maar zijn moeder. Grr. Dat is een gehaaide geldwolf. Zelf vroeger ook in de schulden gezeten. Maar der vriend heeft haar eruit gered.. Ze heeft niet een al te best leven gehad. Altijd hard moeten werken. Dit heb ik niet altijd gedaan. En daarom verwijd ze dat ik haar arme jongen naar de verdoemenis geholpen heb. Weet je ik denk dat ze diep van binnen echt wel weet hoe het zit. Maar dat ze niet toe wil geven dat ze iets mis gedaan heeft bij de opvoeding. Dat is mijn man meer respect meegeven voor vrouwen. En meer huishoudelijke opvoeding. Dat je van stofzuigen echt niet ziek wordt.
Maarja, dat denken vast wel meer mannen. Hahaha..

Sommigen vragen hier op bb hoe heb je bij je man kunnen blijven. Tjah, dat vraag ik me soms ook af. Maar ik ben een monogaam persoon. En na mijn verleden. Ik heb een enorm triest verleden. Dat ik zoiets heb. Van, als je dit overkomt probeer het beste er van te maken. En als je dit overleeft. Kom je er alleen maar sterker uit. De zon zal toch eens moeten gaan schijnen. Je houdt van iemand en dat schakel je echt niet zomaar uit. Ondanks dat die persoon je iets enorm vervelends heeft aangedaan.. Hij houdt echt van me. Dat geloof ik oprecht. Maar ja hij heeft gewoon domme dingen gedaan.

Bovendien stel ik had bij hem weggegaan voor mijn eigen toekomst dan had dit weinig uitgemaakt. Want ik schijn omdat we in gemeenschap van goederen getrouwd zijn, voor de helft aansprakelijk gehouden te worden. Tjah dat is goed. Met twee kinderen een alleenstaande moeder met 26000 euro schuld. Ook al is voor de rechtbank bewezen dat hij compleet aansprakelijk is daarvoor.

Daarom wil ik er het beste voor maken. Voor mijzelf. Vooral voor mijn kinderen. En voor hen moet ik sterk in mijn schoenen staan!.

Voor hen ga ik dit door. Voor hen vecht ik. Zodat papa en mama een schone lei hebben en hopelijk samen de kids een goede toekomst kunnen geven.