Stapje terug

Sinds afgelopen week voelt het alsof ons beebje niets anders doet dan trampoline springen in mijn buik. Continue harde buiken, ook al zit ik gewoon rustig op de bank. Snachts kan ik al niet meer in slaap komen, en lig ik regelmatig tot ik er chagrijnig van wordt te woelen en te draaien van linker naar rechterzijde. En als ik dan bijna vertrokken ben kan ik er weer uit om te plassen, of de jongste die huilend wakker wordt en dan NIET meer in eigen bedje wil slapen. Geef ik me weer over en ligt ie koninklijk tussen ons in, en natuurlijk is hij dan wel in slaap binnen 5 minuten en begint mijn in slaap proberen te komen riedeltje weer opnieuw.
Tot het 7u is en de jongste alweer naast het bed staat ' mama mag ik drinken en een broodje'.. :'(
Dan heb ik ook nog dat ik drie dagdelen in de week ze beide moet wegbrengen naar de peuterzaal, heerlijk even rust, maar moet er wel 4 km heen en 4 km voor terugfietsen want we hebben geen auto :(. Tot nu toe deden mijn man en ik het om en om, de 1 brengt ze naar de zaal en weer naar huis. De ander haalt ze op en weer naar huis. Maar ik trok het niet meer. Het gevoel te hebben dat de buik te klein is en de baby te groot. Als het beweegt precies bij je navel en het voelt alsof hij 360° een dubbele salto maakt.
Heb de vk gebeld vanmorgen en die is even op huisbezoek geweest. Beebje ligt nog in stuit en vandaar het trampoline -effect. Niets nog geen indaling. Harde buiken is ook niet gek met 2 boefjes thuis om je heen en de vele fietsritjes. Conclusie: fietsen is me ontzegt en moet om de 2uur rust nemen. Voor de rest was me bloeddruk in orde en is het afwachten op de 30 weken echo a.s vrijdag voor de ligging vd placenta.
Heb het zo gehad!