Echo!
Pfff... Gisteren dan eindelijk de langverwachte echo!
Het zat nog lekker diep en dus werd het echoapp. mijn buik ingeduwd maar daar voel je eigenlijk niets van.
Al dacht de stagere van wel, die wilde niet graag op mijn plek liggen.
Maar goed daar zat dan het kleine minimensje, ben dus toch echt zwanger.
Het lijkt nu al op z'n broer want meewerken voor een leuke foto of beste echo ho maar!
We hebben dus een vage vlek meegekregen waar je nog geen armen en benen kan zien omdat hij zij het dat of gewoon niet gunde.
Ze kwamen overigens wel bij de echo voorbij bij 1 van zijn, haar, het spartelingen.
Ik ben 2 dagen terug gezet maar ik vind het wel best (heb geen zin om alles te gaan veranderen voor die 2 dagen!)
Heb nog niet echt een joehoe gevoel waarom weet ik ook niet misschien dat ik nog meer zekerheid wil. We mogen 5 oktober weer voor een echo (ze heeft deze weggeschreven onder bloedverlies).
Ach het komt allemaal nog wel. Lijkt wel of Max zijn verleden deze keer wat meer door m'n hoofd speelt ofzo... Eerst maar is zien of het goed is.. en de vermoeidheid zal ook meespelen.
Straks naar de 2e bruiloft van m'n ex! Bij zijn 1e mocht ik getuige zijn nu had zijn moeder mijn plekje gepikt... De kinderen waren lief tijdens het ja woord wel jammer dat Max 2x moest plassen in een half uur! grrrr..
Ach zo meteen even de wallen weg werken en dan een gezellig feestje.. zucht..
reacties (0)