Mijn eerste weekend als werkende moeder

Zaterdagochtend........

5 uur laat mijn lieve zoon weten dat het tijd is om op te staan, samen met mijn partner liggen we nog even in bed te genieten van onze heerlijke spruit. het maakt niet uit hoe laat het is, een lach komt er op iedere tijdstip, wat is er fijner wakker worden dan dat...........niks toch.

Het is vandaag mijn grote dag, voor het eerst zal ik weer aan het werk moeten en het valt me enorm zwaar. wanneer ik om half 7 helemaal klaar ben voor vetrek knuffel ik mijn grote liefde, kus hem waar ik hem kussen kan terwijl ik een brok in mijn keel op voel komen. wanneer ik dan eindelijk de voordeur uit stap prikken de tranen in mijn ogen... WAT EEN HEL.... De eerste keer dat ik niet zelf voor mijn kindje zorg, de eerste keer dat er iemand anders op hem past, wanneer ik eenmaal in de auto zit gaat de waterval open, de tranen lopen over mijn wangen... Ben ik nou echt de enige de hier zoveel moeite mee heeft, ik heb nog nooit eerder een collega of iemand horen zeggen dat die huilend naar het werk reed, of ze houden hun gewoon groot natuurlijk... Nou ik vond het echt vreselijk......

Eenmaal aan het werk ging het al stukken beter, het is of je nooit weg bent geweest echt waar! Mijn gedachten zijn uiteraard steeds thuis bij mijn Bink, ik vraag me of of alles goed gaat, hij op tijd zijn flesjes krijgt en op tijd in bedje word gestopt, of hij ook als ik van huis ben zo'n vrolijk mannentje is, of dat hij huilt......... ik kan het dan ook echt niet laten om even te bellen naar huis. Een hele opluchting wanneer ik geen gehuil op de achtergrond hoor  en me verteld word dat alles goed gaat...pfff het gaat dus echt wel goed als ik er niet ben... zijn alle moeders bang dat het helemaal fout gaat als ze zelf niet thuis zijn, dat heel hun ritme weg is of ben ik gewoon een Control freak????

Om 14:00 was mijn dienst afgelopen en kon ik eindelijk naar huis, toen ik thuis kwam en mijn schatje in mijn armen sloot kreeg ik wederom een brok in mijn keel...... een stralende lach krijg ik van mijn Bink wanneer ik tegen hem zeg dat ik zo vreselijk blij ben om thuis te zijn, dat ik vreselijk veel van hem hou en blij ben hem na deze dag weer in mijn armen kan sluiten...... Zucht wat is er mooier dan zo thuis komen!

XxxX Jotrie