Vervolg mijn verhaal

hier mijn vervolg op mijn verhaal,

25 augustus heb ik een test gedaan die was positief,wat ik niet had verwacht trouwens.ik moest de dokter assistente terug bellen als ie positief was en dat het ik s'morgens ook meteen gedaan, ik moest van de assistente vandaag op spreekuur komen.s'middags om een uur of 2.

ik moest die dag werken maar, gelukkig in de winkel in mijn eigen dorp.alleen liepen toen de zenuwen al een beetje op...zal het nog goed gaan, zal het verkeerd zijn, ik ben zwanger maar ook weer niet.en had ik nog een zorg mijn moeder logeerde die week bij mij.

op mijn werk heb ik het niet meer van de zenuwen ik werkte met een collega die gelukkig van alles al af wist en ik mocht even tussen door naar de dokter,hoe verder de dag vorderd wordt het vloeien erger en voel ik me emotioneler worden.

op weg naar de dokter moet ik om fietsen want ik wil niet dat mijn moeder me ziet fietsen,de dokterpraktijk zit een straat verder dan waar ik woon.eenmaal bij de dokter worden er een paar vragen gesteld en faxt hij een verwijsbrief naar de gynogoloog het kon nog wel een week duren,maar goed het zal wel heb er ook geen verstand en moet dus nog even geduld hebben.dat was alles wat ik bij de dokter moest doen.

maar je emotie en de zenuwen zijn er nog steeds en ik moest ook weer naar huis waar mijn moeder was en die van niks wist en dat wilde ik ook zo houden.nou moet ik zeggen dat het me aardig lukte om niks te zeggen en te doen dta er niks aan de hand is.

woesdag 26 augustug moet ik werken in een ander dorp en daar heb ik ook verteld wat er aan de hand was want kon namelijk een telefoontje verwachten van het ziekenhuis en had me telefoon bij me.ze hebben die dag inderdaad gebeld omdat mijn gegevens niet in de computer stond maar dat kan kloppen want kom nooit in het ziekenhuis,na mijn gegeven te hebben gegeven zei die mevrouw dat ik volgende week een brief zou krijgen waar in stond wanneer ik opgeroepen zou worden,ik zei nog duurd het zo lang!!!! dat was eigenlijk de druppel voor mijn gaos in mijn hoofd kon het niet meer verwerken in zo korte tijd,aan het eind van mijn werk dag heb ik me vriend gebeld want die was niet thuis rijdt internationaal met de vrachtwagen en heb bij hem even me hart gelucht, hij vertelde me dat ik het me moeder moest vertellen dat het zou opluchte als ik dat zou doen,daar zal hij misschien wel gelijk in hebben en zal er over na denken.

eenmaal thuis...heb ik me moeder verteld wat er allemaal aan de hand is en het heeft inderdaad geholpen ik voelde me iets beter.mijn vriend beld me nog op om te zggen dat ie naar huis komt een lading lossen en dan naar nederland.dat was fijn want ik heb twee dagen me heel eenzaam gevoelt zo wil ik me nooit meer voelen.mijn vloeien wordt steeds erger en besluit om donderdag de huisarts te bellen of ik niet eerder kan naar de gynogoloog.

donderdag heb ik de assistente aan de telefoon en leg haar uit dat het nog weken gaat duren,en dat het vloeien erger wordt,ze zal even contact opnemen met het ziekenhuis en belt me zo terug na tien minuten belde ze terug en ik mag vandaag nog naar het ziekenhuis.

in het ziekenhuis krijg ik een echo en moet ik bloedprikken op de echo is er een vergrote eiblaas te zien,ik moet van de gynocoloog bloedprikken en aan de hand van de uitslag moet ik terug komen is ie hoog moet ik vrijdag terug komen en anders maandag om weer bloed te prikken. savonds wordt ik al weer terug gebeld mt de uitslag van mijn waardes mijn waardes zijn zo laag dat ik bijna niet positief kan testen waarde 35. en moet maandag terug komen om te kijken of ie stijgt of daalt en heb ik weer een afspraak met de gynogoloog.

maandag 30 augustug,

mijn waarde is gezakt naar 32 en er wordt nog met de echo gekeken of er niks meer zit en moet over een drie a vier weken terug komen,om te kijken of dat ei blaasje geslonken is.in die tijd mag ik niet zwanger raken omdat ze eerst wilt zien of mijn lichaam hersteld is,daarna ben ik nog een keer lang geweest bloed geprikt en mijn waarde waren weg. echo gehad en die was weer in orde.

heb toen een cyclus gehad van 56 dagen.alles is in orde en gelukkig weer voorbij,hopelijk voor mij nooit meer.

groetjes joyce