Ik heb een leuk, gezellig weekend achter de rug.
Op vrijdag met iemand afgesproken van hier op BB, ze bleek namelijk maar een paar straten verder te wonen en we hebben kindjes in ongeveer dezelfde leeftijd. Het grappige is zelfs dat ze dadelijk bij elkaar in de klas gaan komen, dus ja, dan kunnen we ze maar beter vast aan elkaar laten wennen! ;) Het klikte goed, en was gezellig, dus daar komt vast nog wel vervolg aan. Ik heb niet zo heel veel mensen hier in de buurt, dus een beetje extra aanspraak is altijd leuk!
Op zaterdag kwam mijn zwangere zus logeren voor 2 nachtjes, er was hier in de buurt namelijk een hele leuke grote tweedehands baby en kinderbeurs waar we samen heen wilden. Nou ik ben daar behoorlijk geslaagd, en heb een hoop leuke dingen gekocht voor zowel Sam als Jonah.
Ik merk dat ik echt weer geniet van contact met familie, en vooral dat ik het mis dat ik het niet veel heb. Ik had dit ook toen Jonah nog klein was. Toen miste ik vooral mijn moeder heel erg! (nu ook, maar ik ben het al wat meer gewend) Je komt minder makkelijk van de deur en omdat iedereen zo ver woont zie ik ze dan toch wat minder (of voor mijn gevoel iig). Ik mis het dan ook om alle leuke dingen van de kids te delen. Die kleine ontwikkelingetjes die niemand anders interessant vindt. Ik vind het ook belangrijk dat mijn kinderen een goede band krijgen met hun opa's, oma's, tantes en ooms. Zelf heb ik dit niet echt, en omdat ik het niet ken mis ik het niet echt. Maar omdat ik zelf het contact met mijn (dichtbije) familie wel heel belangrijk vind, vind ik het fijn als mijn kinderen deze band ook opbouwen. Stiekem zou ik wel terug naar mijn familie willen verhuizen, maar Kevin wil hier echt niet weg. Het heeft bovendien geen zin, omdat niet iedereen op dezelfde plaats gesetteld is of nog van plan is te verhuizen.
Gelukkig is Marieke een hele betrokken tante die dit gezever over de kindjes helemaal niet erg vindt (denk ik). Ik ben ook zo blij met het nichtje wat op komst is, lijkt me zo ontzettend leuk om als de kindjes wat ouder zijn ze straks met elkaar te laten spelen! In het begin is een half jaar nog een groot verschil, maar over een paar jaartjes maakt dit niks meer uit! Ook heeft ze heerlijk dezelfde ideeen over opvoedingsdingen en dus kunnen we daar ook altijd goed over praten. Jonah was ook helemaal blij, ons gezelschapsdiertje heeft niets liever als dat er mensen hier op bezoek komen en blijven slapen. Sam vindt zijn tante ook lief genoeg denk ik, want hij heeft dit weekend bij haar voor het eerst hardop gelachen met een lachgeluid! Zo lief!
Sam is en blijft zo'n braaf mannetje! Hij huilt maar weinig, en lacht en brabbelt steeds meer. Hij begint lekker te spelen op de babygym en begint enorme interesse te krijgen voor de wereld om hem heen! Hij heeft zich vorige week ook een kwart omgedraaid (van rug naar zij) en kan zijn nek en rug goed stevig houden als hij niet te moe is. Hoewel hij het hele weekend mee geweest is op sjok heeft hij er geen kik bij gegeven. Als meneertje maar op tijd eten krijgt, en een schone pamper dan vindt hij het allang goed! Ik geloof dat hij ook zijn regeldaagjes van 12 weken weer gehad heeft (stelde niet zoveel voor, een paar extra voedingen)
Jonah is volop in zijn peuterpubertijd, maar ik vind dat eigenlijk ook wel heel schattig. Natuurlijk is het soms best irritant maar het levert tegelijk ook veel leuke momenten op. Ik moet vaak mijn lach inhouden en mijn 'strenge' gezicht ophouden als hij weer eens streken begint te leveren. En wat houdt hij van publiek, als iemand ergens om lacht doet hij het nog eens, en nog eens, en nog maar eens... En een kwebbelkous dat het is, als hij wakker is is hij eigenlijk continu aan het praten.
reacties (0)