Consultatiebureau 2 jaar

Vandaag de afspraak voor de keuring van 2 jaar bij het consultatiebureau.

Jonah is nu 92 cm en op 50 gram na 14 kilo zwaar. Hiermee zat hij qua lengte weer op de 90-lijn en zijn gewicht zit ergens tussen de 75 en 90 lijn. Hij blijft blijkbaar dus best groot voor zijn leeftijd, al zie ik dat zelf nooit, omdat ik het maar moeilijk kan vergelijken. Als hij deze groei aanhoudt wordt hij 1m85 later, dus dat vind ik wel een heel mooie lengte voor een man!

Ook de ontwikkeling was goed, hij deed zijn vormenstoof goed (boven de verwachting van zijn leeftijd volgens de arts), liep voor op taalgebied en komt motorisch goed mee. Maar goed, dat wist ik eigenlijk al wel een beetje. Verder ruimt hij blijkbaar erg goed op, want toen hij dat deed kreeg hij helemaal een verbaasd applaus, terwijl ik zelf niet door had dat dit blijkbaar iets knaps was. We hebben het hem gewoon snel aangeleerd, omdat hij dat maar geleerd kon hebben...

Wel moet ik toch een afspraak maken met een kinderarts voor zijn piemeltje. Omdat zijn velletje nog altijd niet terugkomt en hij nog wel af en toe pijn aangeeft moet er gekeken worden door een kinderarts of dat hij besneden moet worden, of dat zij het een eerste keer terugkrijgen. Brrr, eng idee hoor! Ik heb besloten om even te wachten met die afspraak omdat je met 6-weken oude baby'tjes ook naar de kinderarts moet voor een check-up, dan probeer ik dan gewoon een dubbele afspraak te maken en het een en ander te combineren.

Op baby'tjesgebied nog niks hier. Alles rustig en het baby'tje zit gewoon nog erg lekker bij mama, vandaag weer een half uur aan de monitor, die dat beeld bevestigde. Wel beginnen mensen te zeggen dat mijn gezicht eruitziet alsof ik elk moment kan bevallen (en hoe is dat? Chagrijnig, alsof ik elk moment in huilen uit kan barsten, haha) maar volgens mij is dat ook gewoon omdat ik nu eenmaal al over tijd ben dat mensen dat ineens gaan 'zien'. Ik voel me vandaag in ieder geval weer behoorlijk fit, en alle tekentjes die ik had dat het wel eens snel kon beginnen zijn verdwenen. Ik wacht het dus maar geduldig af, en zie het wel, ik ben al zo ver dat ik gewoon niet meer verwacht dat het nog uit zichzelf begint.