Feestje

Gisteren was Kevin jarig. Die wilde dit niet vieren maar omdat Jonah de 14e 2 wordt hadden we besloten om Jonah's verjaardag op deze dag te vieren, omdat de meesten toch door de week niet kunnen.

Loopt Jonah net 2 dagen voor dit feestje met een noodgang tegen de muur, waardoor hij het feest wel met een dikke lip moest vieren, maar gelukkig is het geen kleinzerige en deed hij nog eens graag aan zijn gasten voor hoe hij precies aan die dikke lip kwam. Was echt heel grappig, als iemand vroeg hoe kom je aan die dikke lip liep hij dus het parcoursje af wat hij toen liep, stopt net voor de lamp en zegt dan al knikkend, tegen de lamp aan vallen he?! (het was de muur waar de lamp bij staat, maar hij blijft bij hoog en laag beweren dat het de lamp was ipv de muur) Het was echt een heus bloedbad en ik werd er helemaal akelig van toen het net gebeurd was, maar meneertje zelf deed de schrik al snel afnemen door uitgebreidt aan zijn wond te gaan voelen. (zoveel pijn zal het dan wel niet doen). De rest van die dag wilde hij wel niks meer eten omdat het prikte, maar hij had toch eigenlijk al genoeg op dus dit maakte niet meer zoveel uit.

Anyway, ik dwaal een beetje af, gisteren dus een feestje. De avond van tevoren al uitgelegd wie er allemaal zouden komen de volgende dag en dat hij dan kadootjes zou krijgen, en dat we een taartje zouden eten, en 's avonds lekkere frietjes. Die oogjes begonnen al gelijk te glimmen! Toen ik hem op bed legde zei hij tegen me: Dat is leuk he?! Taartje eten?! Ik vond dat echt een superschattige opmerking.

En toen was het zover, de dag van de taartjes en de frietjes (wat een kind al het belangrijkste vindt aan zo'n dag :S). Eerst kreeg hij een houten stokpaard, en dat was ook gelijk zijn favoriete kado van die dag. Toen het paard ook nog echt hinnikte heeft hij denk ik wel een uur lang alleen maar met het paard rondgehuppeld. De kado's waren voor de rest ook welkom natuurlijk, maar dat vond hij toch niet het leukste van de dag volgens mij. Hij genoot er zichtbaar van dat er een hoop andere kindjes waren, en dat hij als (bijna)jarige in het middelpunt van de belangstelling stond.

Op het moment dat we frietjes gingen eten hadden we een kindertafel gemaakt, zo'n laag model met kinderstoeltjes en daarnaast de volwassenentafel waaraan wij aten. Af en toe keek ik even naar Jonah om te zien of hij wel at, en het leuk had. Die blik, die grote enorme lach waarmee hij terug keek naar me deed met gewoon de tranen in mijn ogen schieten! Hij had zoveel plezier, en was volgens mij zo trots dat hij bij de kindjes hoorde! (hij zat ook eens niet in zijn kinderstoel tijdens het eten) Het is echt wel een groepsmensje als ik hem zo zie. We hebben hem zolang het bezoek er was niet gehoord of gezien, hij gedroeg zoch voorbeeldig en vermaakte zich uitstekend met de andere kindjes. En ik weet van andere kindjes dat dit ook echt anders kan. (sterker nog, een zo'n kindje hadden we gisteren op bezoek, haha) Het is dat ik zelf altijd wil weten wat hij uitspookt, maar eigenlijk hadden we hem zo gerust kunnen laten doen. 

En meisjes, ik merk steeds vaker dat hij toch wel anders reageert op meisjes als op jongens. Die vindt hij erg fascinerend. Gisteren was hij de hele tijd met een meisje van 4 jaar, en hij wou de hele tijd met haar spelen, en bij haar zitten, en haar iets lekkers geven etc. Het is nu al een kleine charmeur ;), met zijn handjes geven! (hand in hand gaan zitten)

Toen hij naar bed ging vroeg ik of het een leuke dag was. Ja, gezellig he?! Taartje eten?! Wederom blijkt het taartje wel erg belangrijk!

Woensdag wordt hij echt 2 en doen wij ons eigen minifeestje (krijgt ie onze kado's) en volgend weekend komt er nog familie, dus voorlopig is het feestje voor hem nog niet voorbij!