Bezoekje huisarts

Jonah heeft een ontstoken piemeltje. Ik kwam er vanmorgen achter toen ik zijn luier open deed, op het uiteinde een dikke witte prop. Ik dacht eerst nog dat het iets anders was dus probeerde het eraf te vegen, maar met de minste druk kwam er alleen maar meer pus uit. Alsof er in een nacht tijd in een keer een grote ontsteking op was komen zetten! Jonah gaf ook aan dat zijn piemel pijn deed.

Ik heb hem eerst maar even onder de douche gezet om het een beetje schoon te spoelen en zeker te weten dat ook alle urine van die nacht weg was gespoeld. Daarna ook even aan Kevin laten kijken, en die vond het ook erg pussig. Roodheid was er ook, maar niet overdreven eigenlijk. Toen moest ik erg lachen om Jonah. Hij zei: Papa, Jonah piemel pijn, kusje? Hij wou dat Kevin er een kusje op gaf, haha, de heerlijke onschuld! Heel slim een blaaskusje gedaan, want een echt kusje wou papa daar niet op geven ;)

's middags toch maar naar de dienstdoende arts gebeld om even te horen of ik er naar moest laten kijken, en zij gaf aan dat ik die inschatting zelf moest maken maar dat ik wel langs mocht komen. Dit dan maar gedaan, liever het zekere voor het onzekere, zeker met zo'n opmerking als 'eigen inschatting' durf ik het daar niet meer aan over te laten.

Ze heeft even gekeken en gaf aan dat zijn voorhuidje te nauw was. Het was daaronder gaan ontstoken, en misschien zelfs al een beetje naar boven getrokken. Ze gaf aan dat we grote kans hebben dat Jonah hier later aan geholpen moet worden dmv een besnijdenis. Voor nu ging ze het behandelen met antibioticazalf en isobetadinezeep, maar als het vaker terugkomt is dit een teken dat er gewoon een beetje huid weggehaald moet worden.

Toen gaf ze ook aan dat we moesten beginnen met voorzichtig kijken of we zijn voorhuidje terug kunnen schuiven, ze gaf aan dat dit nu niet zou kunnen, maar als de ontsteking wegtrekt dat we dit voorzichtig in bad kunnen proberen. Ik vind dit wel een beetje eng, want ik lees ook overal dat dit juist niet mag?! Of is hij die leeftijd ondertussen voorbij en moet ik daar al mee beginnen? In ieder geval moeten we met het aanbrengen van de zalf al proberen het huidje wat terug te trekken om zo goed mogelijk te smeren. En dan zou het over een weekje ofzo wel over moeten zijn, zo niet, dan moeten we terug en moet er misschien een echte antibioticakuur overheen omdat het dan ook hoger in zijn piemeltje kan zitten. We zullen het even moeten afwachten dus...

Verder begin ik zelf de laatste dagen serieus last te krijgen van mijn bekken (denk ik), en komen de symptomen redelijk overeen met die worden omschreven op internet bij bekkeninstabiliteit. Ik heb pijn bij het opstaan, het lopen en rare bewegingen. Alleen zit de pijn niet echt in mijn rug maar meer aan de voorkant en de onderkant. Ik kan ook echt wat minder, ik merkte het net omdat ik een spurtje moest trekken achter Jonah aan, en ik kon gewoon niet rennen. Ook begin ik meer te waggelen (grr) maar lijkt dit de enige manier waarop ik goed kan lopen. Voorlopig geef ik er niet teveel aan toe, omdat ik ook zie dat je gewoon goed moet blijven bewegen dus dit doe ik ook gewoon. Ik kan in principe ook alles nog wel, het doet alleen zeer, en gaat minder snel. Ik hoop gewoon dat dit niet erger wordt. Dit kan ik wel volhouden tot het einde, dus duimen dat het zo blijft en niet erger wordt. Ik ken het helemaal niet van mijn vorige zwangerschap, dus weet ook niet goed wat ik moet verwachten. Ik merk wel dat het de laatste week vooral steeds ietsje erger wordt. Vandaag deed het zelfs pijn tijdens het schakelen met autorijden :S. Misschien vraag ik toch een verwijzing voor de kinesist zodat ik versterkende oefeningen kan doen. Ik hoef alleen dat puffen enzo voor mij niet meer te doen, heb ik de vorige keer niks aan gehad en helemaal niet gebruikt!