Update

Nog maar eens een update van deze kant, al is er niet heel veel bijzonders gebeurd.

Allereerst heb ik vandaag het goede nieuws gehad geen zwangerschapssuiker te hebben!! Ik moest de 50gramsglucose test bij de huisarts laten doen en deze kwam te hoog uit. Daarom moest ik gisteren een hele ochtend naar het ziekenhuis om daar een uitgebreidere test te doen waarbij ze 3 uur op elk uur bloed afnamen om te zien hoe mijn suiker afbrak. Pff, en je moet gewoon in de wachtzaal zitten op die stomme plastic stoeltjes. (waar ik nooit meer normaal naar kan kijken omdat ik er toen ik beviel van Jonah een hele plas vruchtwater in heb achtergelaten, haha) Lang leve angrybirds, zij hebben me er doorheen gesleept ;). Vandaag dus de uitslag en alles was goed, wat betekend dat ik mijn zoetige zwangerschapsverslavingen niet achter me hoef te laten. Om dat te vieren ben ik lekker een ijsje gaan eten vanmiddag (die kilo's zien we na de bevalling wel weer...).

Met Jonah gaat alles ook uitstekend, hij vermaakt zich prima. Hij heeft natuurlijk wel een aantal nieuwe dingetjes. Hij komt ons (of wie dan ook) ophalen om mee te spelen of mee te kijken naar iets. Dan pakt hij je handen of benen en trekt eraan en zegt: Kom mama, spelen of slak aaien, of kijken, of toren bouwen, of wat hij dan ook maar in zijn hoofd heeft. Hartstikke lief! Behalve als je net voor de 50e keer bent neergeplofd en hij je weer mee wil naar iets (ach ja, zo blijven we fit). En ja, met slak aaien bedoeld hij ook echt slak aaien! Hij heeft uitgevonden dat slakjes in hun huisjes kruipen als je ze aanraakt en dat is machtig interessant natuurlijk! Alleen durft hij het nog niet zo goed zelf of alleen, en daarom vraagt hij dat aan ons. Zelf staat hij dan met zijn handjes op zijn knietjes commentaar te geven. Als de sprietjes voorzichtig weer tevoorschijn komen doet hij een vreugdedansje, komt het slakje weer mama!

Jonah heeft nooit echt moeite gehad met de opvang maar de laatste week zeurt hij er zelfs om. 'Jonah naar Joy toe?' Heel strelend voor je moederego (not!) maar wel heel fijn om te weten dat hij het daar zo leuk vindt. Komt vooral omdat Joy (onthaalmoeder) een paardje heeft en dat ze samen als de andere kindjes slapen hem een broodje gaan geven. Ook vindt hij de oudere kindjes erg leuk om mee te spelen. Met de jonge kindjes is hij best wel ruw, en die vindt hij niet echt interessant. Van de week terwijl ik daar was sloeg hij een ander kindje keihard met een blokje, die kreeg gelijk een bult. Gewoon uit ongebreidelde enthousiasme, maar toch maar even uitgelegd dat dat niet mag. Hij was er zelf ook wel een beetje van geschrokken, dat meisje huilde dan ook wel heel erg hard!!

Ook heeft hij een paar eigenaardigheidjes ontwikkeld die wel grappig zijn:

- Hij stopt heel vaak al zijn vingertjes in zijn mond om erop te zuigen. Ik denk ter vervanging voor zijn speentje die hij overdag niet krijgt van mij. Maar eerder deed hij dit nooit. Ziet er wel knullig uit, zo'n halve vuist in zijn mond.

- Hij heeft een nieuw stopwoordje: Okay. Schattig uit zo'n klein kereltje zijn mond. Hij gebruikt het eigenlijk ook best goed. Bijv: Jonah moet eerst zijn kiwi opeten en daarna krijgt hij pas een koekje. Jonah: Okay... Alvast een voorproefje voor hoe hij dat straks als puber gaat doen (maar dan rollend met zijn ogen en een diepe zucht natuurlijk)

- Hij heeft een nieuwe gezichtsuitdrukking geoefend, namelijk die van verrassing. Zijn mond spert zich wijd open in een grote O. Dit doet hij als hij iets leuks hoort (we gaan zwemmen, we gaan fietsen etc.) of iets wat hem verrast (blaffende hondjes door iemand die achterom komt). Ik moet echt proberen die blik een keer vast te leggen want het ziet er zo schattig uit!

Nou dit was het wel weer. Zoals gezegd niet veel bijzonders, maar misschien toch wel leuk om later terug te lezen.