Mijn grote jongen...

Wat wordt hij alweer groot zeg. Het werd gewoon tijd voor een blogje om de ontwikkelingen van de laatste tijd even op papier te zetten.

Jonah begint nu met 2 woordjes achter elkaar te praten: 'die hebben', 'mama pakken', 'papa thuis' en wel meer van dit soort 'zinnetjes' Echt leuk om te zien hoe hij die dingen aan elkaar gaat linken! Hij heeft qua taal ook een paar grappige dingen ontdekt. 'Uit' wil zeggen dat hij uit zijn stoel, autostoel, bed of wat dan ook wil. Hij gebruikt het echter ook als hij erin wil. Steeds meer namen worden aan personen gelinkt. Op het moment dat de hondjes beginnen te blaffen roept hij nu altijd 'Paulo' 'Paulo', omdat die inderdaad nogal veel langskomt.

Sinds een paar dagen begint hij zichzelf ook te benoemen. 'Ona' staat hierbij dan voor Jonah. Vandaag besloot ik om de proef op de som te nemen en te kijken of hij ook echt weet dat hij het is. Ik ging met hem voor de spiegel staan en vroeg wie dat was. 'Ona' zonder aarzelen kwam dat eruit. Sindsdien wil hij alleen nog maar in de spiegel kijken, flirten met zichzelf en de hele tijd 'Ona' 'Ona' roepen. Ook maakt hij er spelletjes van om mama te roepen. Vooral in de auto. 'Mama?' komt het dan van de achterbank. 'Jonah?' zeg ik dan terug. Grootste lol heeft hij erom, het spelletje is dan vervolgens wie dat het langste volhoudt en zo pingpongen we al snel een stuk of 30 keer heen en weer. Wat bij Kevin leidt tot een lichte frons van zijn wenkbrauwen, je ziet hem denken:' O nee, dat kind is al net zo gek als zijn moeder!'

En Jonah kan nu heel lief rondjes om zijn as draaien. Dansen noemen we dat. Het is zo schattig om te zien hoe hij dat met een grote trotse grijns op zijn gezichtje aan ons laat zien. Verder begint meneer nu toch ook echt te klimmen, en moeten we daardoor wel iets beter uitkijken, maar hij snapt al snel waar hij wel en niet op mag klimmen. Heel lief is ook dat Jonah het spelletje 'billen bijten' nu ook andersom heeft uitgevonden. Komt ie met zijn handjes om je bovenbenen en dan probeert ie uit alle macht te knijpen, hij schatert het daarbij uit als je voor de grap 'au, au' roept. Helaas wordt hij wel her en der wat hardhandiger zonder grappig te willen zijn. Als meneer zijn zinnetje niet krijgt of een ander kindje speelt met het speeltje waar hij mee wil spelen begint hij te slaan. Ik probeer zijn handjes al vast te hebben voordat hij kan slaan, maar het is lastig om het hem af te leren. Voor die 'nee' is hij oost-indisch doof.

Met mij gaat het ook goed. ik heb me de afgelopen dagen natuurlijk druk gemaakt om de nog prille zwangerschap maar ben na een telefoontje aan de gynaecoloog, en een paar testen die donkerder werden (en een clear blue die 2-3 aangaf, prima op termijn dus) wel weer gerustgesteld. Ik ben wel hondsmoe, maar dat was al de reden dat ik deze maand dacht dat het wel eens raak zou kunnen zijn. Echt een verlammende moeheid, het liefst zou ik hele dagen slapen, maar omdat ik weet wat de reden erachter is ben ik er eigenlijk alleen maar heel blij mee. Kevin vindt trouwens dat ik ook al hormonaal reageer. Ik zei namelijk tegen hem (bijna in tranen): 'ik heb het gevoel dat je helemaal niet zo enthousiast bent over deze zwangerschap..' Waarop Kevin doodleuk met een vleugje sarcasme zei:' En jij bent bang dat je HCG niet goed omhooggaat???' Zat misschien wel wat in, dus deze keer gun ik het en mag hij het op mijn hormonen afschuiven...