Zoals velen hier met mij heb ik hier het boek 'oei ik groei' liggen. Gekregen van mijn vader bij de geboorte van Jonah en al een paar keer in gelezen. Al gelijk toen ik dit boek begon te lezen en zag wanneer alle sprongetjes kwamen kreeg ik er weerstand tegen. Het lijkt verdorie wel alsof ze altijd in een sprong zitten en dus hangerig en zeurderig kunnen zijn. Ik vroeg me dus gelijk af of ik dit wel geloofde. Volgens mij is het bij mij eerder een kwestie van niet willen geloven. Je hebt elke keer maar zo kort tussen die 'sprongetjes', daar is toch geen lol aan!
Geloven of niet, feit is dat ik na een lange moeilijke periode met Jonah toch vaak dit boek even pak en even kijk of het nou inderdaad de beruchte 'sprong' is. Mijn verbazing is elke keer groot als ik toch precies teruglees hoe Jonah dan is. Maar of het een sprong, fase, ziekte of tandjes is, het fijnste vind ik het om te lezen dat andere moeders het ook af en toe moeilijk hebben met hangerige zeurderige kinderen die de hele dag aan hun kop jengelen ;-). Dus alleen daarvoor is het dan al goed om het even te lezen.
Als we het hebben over de sprongen dan heeft Jonah er weer een gemaakt. Slecht slapen, slecht eten, slecht gehumeurd en zichzelf niet kunnen vermaken zijn er allemaal aan te pas gekomen. De ene hangerige periode is heftiger als de andere maar ik vond dit toch een zware. Groot is dan ook mijn opluchting dat er eindelijk een einde aan lijkt te komen!
Hoewel hij nog altijd slecht slaapt 's nachts is er weer een stijgende lijn (even afkloppen) in te zien, hij krijgt nog een extra voeding in de nacht maar gaat daarna wel weer slapen. Eten gaat nog steeds ronduit slecht, we krijgen er met moeite een paar happen in, maar zolang als hij goed bij mij blijft drinken maak ik me daar maar niet meer te druk over. Zijn humeur is echter (gelukkig) weer helemaal omgeslagen, het is weer mijn eigen kleine zonnetje in huis. Hij kletst (brabbelt) en lacht wat af. Hij kan zich weer prima vermaken en huilt en jengelt bijna niet meer. Hij is een stuk gegroeid qua communiceren, hij kan duidelijker aangeven wat hij wil. Hij praat nog niet echt maar wijst wel dingen aan en reageert veel beter op vragen etc. Ik ben dus momenteel weer helemaal verliefd op mijn ventje. Dat is dan wel weer een voordeel aan die 'sprongen' (fases, tandjes, whatever), daarna geniet je weer dubbel zo hard van je kindje!
reacties (0)