Eenkennig

Nooit gedacht dat het nog zo ver zou komen, maar toch, Jonah wordt eenkennig!

Dit weekend was mijn moeder weer in het land en dus zakten we af naar Noord-Holland, waar de hele familie nog eens samen zou komen. Toen ik binnenkwam droeg ik Jonah gelijk over aan mijn moeder en ging ik zelf eerst de auto uitpakken (want wat een verhuis is een weekendje weg met een baby!!!). Toen ik terugkwam vroeg mijn moeder of Jonah eenkennig was geworden. Ik vroeg hoe ze daar bij kwam. Bop (mijn stiefvader) deed zijn hoofd naar Jonah toe en praatte tegen hem. Zijn onderlipje begon te trillen, de angst stond in zijn ogen te lezen en hij begon gelijk te huilen. Aaaahhhh, wat een zielig gezichtje was dat.

Ik vond het best zielig voor Bop, hij had Jonah al een tijdje niet gezien, maar de eerste 2 uur moest hij niet in de buurt komen of hij begon te huilen. Niet alleen bij Bop had hij dit, ook bij Bauk en Jochem (stief en schoonbroer) huilde hij zodra ze dichtbij kwamen. Hij heeft het niet bij de vrouwen/meisjes gehad, en zijn eenkennigheid beperkt zich (tot nu toe) dus alleen tot mannen. Na een paar uurtjes ging het overigens al veel beter, hij keek ze af en toe nog wel eens aan alsof het aliens waren maar ze mochten toch al aan hem komen en tegen hem praten.

Zondagavond paste Bop op Jonah, en zijn wij voor het eerst weer eens samen weggeweest. Naar de bios na zijn laatste voeding. Eens moet de eerste keer zijn. Toen we thuiskwamen bleek zijn eenkennigheid dan toch helemaal voorbij, hij was wakker geworden en had nog lekker even bij opa Bop op schoot gezeten alvorens die hem weer terug in zijn bedje heeft gelegd. Hij lag lekker te slapen toen we thuiskwamen, dus hij zal ons niet zo heel erg gemist hebben.

Ach ja, weinig kans om heel eenkennig te gaan worden, daar heb ik een veel te grote familie voor. Als we een weekendje met zijn allen zijn moet ik soms echt Jonah terug vragen, anders zou ik hem zelf helemaal niet meer vast hebben. Hij is het eerste baby'tje en dat is natuurlijk reuzeinteressant. Zijn luier, zijn badje, zijn groentepapje, ik hoef helemaal niks meer zelf te doen. Ze zouden hem zelfs borstvoeding geven denk ik als ze konden, haha. Ze maken echt afspraken wie hem wanneer mag en dan hoor je heel vaak: De 5 minuten zijn nu voorbij, nu mag ik hem! Erg grappig! Jonah vindt het allang best, die is dol op aandacht en knuffelen dus die gunst doet hij ze graag.

Nu weer terug thuis, en eerlijk gezegd is het dan ook wel weer fijn om zelf de hele dag met mijn mannetje te kunnen knuffelen. Ik zou hem nog gaan missen tijdens familieweekenden!