De eerste 2,5 maand

Een paar dagen voor oud en nieuw is hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Ik maakte hem wakker voor de fles want de tijd was allang voorbij maar hij had zich nog niet gemeld dit vond ik een beetje vreemd en dus maakte ik hem wakker. Het probleem was ik kreeg hem niet wakker, een beetje koud water over zijn gezichtje maar geen reactie, hij zag er sloom uit en dus maar even de temperatuur opgemeten 37,3 dus niet echt verontrustend. Het zat me niet lekker dus de huisarts gebeld,  moest gelijk komen daar werd zijn temperatuur weer opgemeten en die was nu 38,2  hij belde het ziekenhuis waar hij geboren was en we moesten gelijk komen en spullen meenemen want we moesten er op rekenen dat hij toch de nacht moest blijven.

Wij als een gek na huis dingen pakken en na het zh. daar aangekomen gelijk een infuus geprikt urine opgevangen bloed afgenomen echo gemaakt van zijn nieren want hij bleek een nierbekkenontsteking te hebben wat niet vaak voorkomt bij jonge baby's en zeker niet bij jongetjes. Met een gebroken hart heb ik me kleine man daar achter moeten laten de volgende dag weer heel vroeg na het ziekenhuis, koorts was gestegen hij kreeg antibiotica via een infuus die hij in zijn handje had en hij zag er niet goed uit. zo sloom en nergens op reageren. Hele dagen zaten we bij hem hij kreeg allerlei onderzoeken met radioactiefe spul ingespoten om zijn nierfuncties na te kijken en allerlei echo's van zijn nieren en blaas. UITKOMST: de buis die de linkernier verbind met de blaas was vergroot. dit kwam wel vaker voor en dus moet hij preventief antibiotica nemen in ieder geval 3mnd lang en dan kijken we weer. Na 6dg mochten we eindelijk onze kleine man weer na huis nemen. Helaas niet zo een leuk oud en nieuw gehad met de kleine man in het ziekenhuis en geen goed begin van 2012 maar we zijn afgelopen week weer in het ziekenhuis geweest voor een nieuwe urine test,bloedtest en een echo van de nieren en Donderdag 2feb krijg ik hier de uitslagen van. Zo op het oog zag het er goed uit dus ik blijf duimen.

Wat is dat erg zeg als je je kindje zo ziek ziet en al die pijnlijke onderzoeken en infuus in het hoofd katheters in zijn kleine piemeltje en hij kijkt je aan en schreeuwt van de pijn van "mama help me"en je kan gewoon niks doen, nou ik kan je wel vertellen er zijn veel tranen gevloeid die 6dg.

Maar ben erg blij dat het nu goed gaat en hij erg vrolijk is: hij huilde veel van de pijn voor dat hij in het ziekenhuis kwam en iedereen zei toen maar het zijn krampjes en dit is het misschien af en toe ook wel geweest maar grotendeels kwam het dus van de buikpijn/nierbekkenontsteking wat toch wel zielig is want het had al veel eerder verholpen kunnen worden. 

Dus dames ruikt jouw luier van je kindje ook zo enorm sterk en huilt hij of zei ook elke keer zo erg en het zijn geen krampjes laat het dan even nakijken het kan ook iets anders zijn.