Ziek, zieker, zwanger

Ha meiden,

Inmiddels ben ik ruim 8 weken en het gaat goed... Of beroerd... Soms weet ik het niet meer vanwege het zieke gevoel. De zwangerschap verloopt nog voorspoedig als ik mijn lijf moet geloven. De misselijkheid is bijna 24 uur per dag. Ja, zelfs 's nachts heb ik er last van. Ik kan soms niet meer nadenken of iets doen vanwege m'n maag die zich omkeert door het minste geringste. Ik kijk al uit naar de tijd wanneer ik me lekker voel.

5 december heb ik pas de eerste echo. Ons plan was het te vertellen met 12 weken, maar ik ben nu al dik aan het worden. Losse jurkjes en shirtjes kunnen mijn buik nog maar net verhullen. We denken eraan om het nieuwe na een goede echo te delen met de familie. Op 7 december zien we ze namelijk en tja, als ik ineens de wijn laat staan en geen carpaccio eet, dan heb ik mezelf al verraden... Eerst die eerste echo maar eens zien en dan beslissen we wel. Ik vind het al spannend genoeg.

Naast dat ik last heb van m'n maag en lijf, heb ik ook enorm last van hormonen. Dus mijn man heeft het zwaar. Naast het feit dat ik soms weinig tot niets kan doen, kan ik ook niets hebben. Ik ben kattig en narrig en ik moet mezelf inhouden om niet uit te allen om niets. Hij doet zijn best en heeft ineens de zorg voor mij én zijn dochter. Gelukkig wisselen die dagen zich af. In beweging blijven, eten en erop uit gaan lijkt het beste medicijn voor lijf en hoofd. Gelukkig gaat de tijd snel en hoop ik dat ik me gauw weer wat meer mens voel ;-)

X Joos