Vidi, veni...oblivisci

Hoi meiden,

Een vage titel voor een helder 'probleem'....

Ik zag, ik kwam...ik vergeet....

Onze kleine meid is een half jaar oud en we genieten vollop van onze kleine telg. Mijn hormoonlevel is ook weer wat gestabiliseerd en de drang naar een zwangerschap is daarmee verdwenen. Het komt wel weer als mijn lijf hersteld is en ik riep laatst zelfs dat ik gelukkig ben met onze kleine en dat ik me afvraag of ik nog wel een groter gezin wil. Maar goed, dat is allemaal nog niet aan de orde en het onderwerp ligt dus nog lekker op de plank.

Zaterdagavond, onze meid ligt lekker op bed en we hebben heerlijk gegeten. Tijdens het snuffelen in de koelkast komt mn man de keuken binnen en begint me te kriebelen. Hij pakt me vast en er volgt een geweldige liefdesscene waar ik nog een smile van op mn gezicht krijg. De volgende dag schrik ik ineens op -ja, echt, mn kwartje had bijna 24 uur nodig om te vallen- 'we hebben het onveilig gedaan!'.

Jeez, ik ben 34 jaar, zo riscomijdend als de pest, heel verstandig tot het saaie af en ga zeker niet lichtzinnig om met dit soort zaken (anticonceptie). Hoe kan het nou dat we niet hebben nagedacht. Nee, ik slik al even geen pil meer en wilde na de zwangerschap ook even geen hormonen meer in mn lijf. Dus we gebruiken condooms, die op het nachtkastje naast het bed liggen.

Ik ben meteen als een gek gaan tellen en heb mn man en mezelf gerust gesteld met 'we zitten veilig'. De dag was nog niet voorbij of ik word geconfronteerd met zeurende pijn in mn onderbuik. Ik schuif het opzij, probeer het te negeren, maar tel opnieuw en ik concludeer dat we niet zo veilig zitten als ik dacht. Vandaag is mijn angst werkelijkheid: mijn eisprong kondigt zich aan met buikpijn en slijm...

Dus inmiddels heb ik de zenuwen. Bizar eigenlijk, want tussen het stoppen met de pil en de geboorte van onze dochter Elin zat ruim 3 jaar. Nu zou de eerste keer 'onveilige seks' me zwanger maken... In mijn hoofd is het een grote kans, de werkelijkheid is anders. Maar toch. En het is helemaal niet handig als ik nu zwanger raak, daarnaast is mijn lijf er nog niet aan toe en wordt het door de gynaecoloog afgeraden vanwege de keizersnede.

Ik ben overgeleverd aan 'de natuur'.

Manlief weet niet waar ik mee zit en ik wil hem er niet mee belasten. Aangezien hij bezig is met afstuderen en nog een maand zijn gedachte bij zijn studie moet houden. Straks maakt hij zich druk om niks....

Intussen voel ik me aangeslagen door dit spelletje russische roulette. Ik heb niet goed nagedacht, heb daarna ook geen morning-afterpil gehaald, loop mezelf gerust te stellen met gebakken lucht..

Jeetje, waar is de verstandige 'ik'?

Nou meiden, we gaan zien hoe dit verhaal eindigt. Wat er ook gebeurt, het gaat allemaal goedkomen. Nu maar eerst deze maand voorbij laten gaan...

Grx Joosje