Terug bij af
Hoi meiden,
Even een update van hoe het hier gaat.
De eerste miskraam (augustus) was heel heftig. Toen we op 12 november wederom positief testten, was dat allereerst onverwacht en wisten we niet hoe we ons moesten voelen. Een grote angst hing al in de lucht, want het werd duidelijk dat de pijn van de miskraam nog vers was.
Op 21 november begon ik heftig te bloeden: de tweede miskraam was een feit.
Het heeft me niet alleen angstig, maar enorm onzeker gemaakt. Eerst werd ik níet zwanger, en nu wel maar breekt de zwangerschap voortijdig af. We worden flink op de proef gesteld.
Ik probeer nuchter te kijken, maar het blijven bij woorden op papier. Alsof ik door het ijs zak, word ik soms overspoeld met verdriet, angst, verslagenheid. Het vervelende is dat we onze tweede zwangerschap met niemand hebben gedeeld en ik dus ook bij niemand kan uithuilen. Daarnaast gaat het leven -en ik- gewoon door. Want, ach, ik was nog maar 5 weken en 2 dagen zwanger, dus zoooo erg hoef ik het niet te vinden. Ik had me toch nog niet gehecht aan het kruimeltje in mn buik, zeg ik hardop tegen mezelf.
Yeah, right...
Dit zou ik nooit tegen een ander zeggen, dus waarom wel tegen mezelf....?
Aankomende dinsdag hebben we een gesprek bij de gynaecoloog. Ik wil graag dat hij ons beide gaat checken of alle bloedwaardes kloppen en of er iets gevonden wordt wat de miskramen verklaart. Hopelijk is het gewoon domme pech. Hij mag dan ook meteen kijken of ik schoon ben.
Hopelijk weet ik de spirit weer te vinden. Het is nu een beetje zoek. Ik moet maar gauw weer op vakantie gaan ;-)
Meiden, dank jullie wel voor de lieve berichtjes die ik heb gekregen op de vorige blogs.
Veel liefs, Joosje
reacties (0)