Vastgelopen gevoel

Lieve meiden,

Ik ben morgen 5 weken zwanger. Ik zou het van de daken moeten willen schreeuwen, blij moeten zijn, nagelbijtend mn mond moeten houden. Voor mij is het geen werkelijkheid; ik ben vastgelopen in mn gevoel, weet me geen houding te geven en schaam me diep.
Bijna 2,5 jaar wensen we al een kindje. Toen we afgelopen juli positief testten kon het geluk niet op. Ik was zoooo blij en niets kon misgaan. Op 13 augustus heb ik een miskraam gehad. Het was een heftig afscheid wat geresulteerd heeft in een mooie steen als laatste rustplaats voor ons kindje vermengd met onze tranen.

In oktober deden we weer helemaal mee en het is een wonder dat we vorige week al een positieve test in handen hadden. Ongelofelijk dat je twee jaar moet wachten voor een positieve test en dat de tweede zwangerschap 'zo snel' volgt.

Maar nu, het gevoel dat ik zou willen hebben is er niet. Ik ben gematigd blij, durf me bijna niet te hechten aan dit kruimeltje en wacht met angst en beven de eerste paar echo's af. Die 12 weken-grens is ineens super heilig en niemand mag het weten. Tegelijkertijd zou ik het iedereen willen vertellen omdat ook het verlies van ons kindje in augustus ineens toch knaagt. Het is een wirwar aan gevoelens. natuurlijk ben ik blij, maar ik probeer ook mezelf te beschermen door af te wachten. Daarnaast heb ik het verdriet van mn vader gezien en wil hem dit niet nogmaals aandoen. Mn zus wil ik het wel vertellen, maar mn man wil dan weer niet dat mn zwager het weet. Pffff... dat lijkt me onmogelijk...

Manlief is helemaal van het wegstoppen. Die wil eerst zekerheid voordat er gesproken wordt over namen, kleuren, luiers, enz, enz.

Ik weet dus niet meer wat ik voel en hoe ik me zou moeten voelen. Ik lijk ondankbaar, maar ben me juist bewust van het grote wonder wat in mijn lijf geschiedt. Het is de angst voor het verlies, iets waar ik maar weinig invloed op heb. Natuurlijk rook en drink ik niet en houd ik in de gaten wat ik eet, maar toch, het voelt alsof het zwaard van damocles boven mijn hoofd zweeft.

'Pluk de dag en leef vandaag' is me gezegd. Ik weet dat het verleden zich niet hoeft te herhalen. Ik ben overtuigd dat je met positief denken je je kindje het beste helpt, maar ik doe het niet om alleen maar mezelf te beschermen...
Misschien moet ik mn laatste woorden nog 10x lezen om mezelf ervan te doordringen dat ik er anders in moet gaan staan. Hopelijk helpt de tijd om angst om te zetten in echte blijdschap.

Grx Joosje

441 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • jezi

    hoi Joosje,

    Ik snap je gevoel heel erg goed maar er is een keerzijde4 aan de medaille.
    De kans dat het goed haat is 80% dus heel groot alsj e je kindje nu weer zou verlizen heb je net zoveel verdriet als de eerste keer ookal sluit je je er nu voor af. Het is jullie kind het groeid in jou buik. als het nu misgaat kan je jezelf er niet tegen beschermen. kortom probeer er ondanks je angst van te genieten. Dit is wat ik heb geleerd van mijn al mijn pogingen ik wou mijzelf beschermen maar ookal doe je dat en het gaat mis de teleurstelling is even groot dus kun je maar beter genieten van het feit dat dat jullie allemaal bespaard is gebleven. Anderszijds is het ook zo dat je over een paar weken vanzelf naar je kindje groeid ook je man als je eenmaal echos hebt gehad en bewijs in handen hebt. veel succes en vergeet niet te genieten.

  • Lottea

    Hoi Joosje,
    Ik snap je hoor, dat is heel normaal. Ik ben ook echt pas gaan genieten na de 12wkn en eigenlijk pas echt na de vwp. Aan de andere kant is n geheimpje van jullie samen ook weer heel speciaal en leuk, zeker waar t iets moois van een zwangerschap betreft. Liefs!

  • bertine81

    Kan me je gevoel heel goed voorstellen! Maar heb vertrouwen! Dat zeg ik ook elke dag tegen mezelf! Het is nu onze beurt op het krijgen van een wondertje! Hopelijk gaat de tijd heeeel snel! X

  • ingel

    ik denk aan je!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  • Loeka

    Heel begrijpelijk. Hopelijk passeer je snel de 12 weken grens, en kun je dan wel gaan genieten!

  • mamasebastian

    Hallo Joosje, Je gevoelens zijn helemaal herkenbaar en meer dan normaal, hoor.
    Vóór ik zwanger was van Sebastian, heb ik ook nog een miskraam gehad. Toen ik dan zwanger was van Sebastian, was ik die eerste weken ook zo bang dat het weer zou mislopen. En toch is alles goed blijven gaan en heb ik een gezonde zoon ter wereld gezet. Leef inderdaad van dag tot dag. Probeer te genieten van elke dag. Uiteindelijk: wat moet zijn, zal zijn.
    Ik heb toch het gevoel dat je zwangerschap deze keer heel goed zal verlopen!
    veel liefs,

  • caky

    Ach lieverd, het komt wel goed. Snap heel goed dat het spannend is en je het niet aan zou kunnen als het weer mis zou gaan, maar dat mag ook niet. Jij hebt je bonk ellende echt wel gehad. Hoop dat je snel kunt gaan genieten van het wondertje in je buik. Ik duim er in iig voor en heb er alle vertrouwen in. Toch is die 12 weken grens natuurlijk ook heerlijk en iets om naar uittekijken...ook moet je nu gewoon vast gaan genieten dikke knuffel

  • moho

    Geeft helemaal niets, ik snap helemaal waarom je het nog niet durft te vertellen en waarom je het nog niet van de daken schreeuwt. Hou het nog lekker voor jezelf en heus het gaat dit keer allemaal goed komen!

    Bij ons is het dit keer ook blijven plakken, ik ben nu 17 weken zwanger en nog steeds onzeker als er teveel tijd tussen de bezoeken aan de verloskundige zit. Maar het vertrouwen neemt wel langzaam toe.
    Ook jullie gaan langzaam bij beetje steeds meer vertrouwen krijgen, komt goed!

  • xXxpoekiesxXx

    Kop op meid blijf er in geloven!!!!

    Kus sas

  • mama van damian25

    Oh joosje ik snap het wel hoor als het voor mij weer raak zou zijn zou ik ook pas echt blij kunnen zijn als ik de 12 week grens voorbij is, je moet het voor jezelf een plekje geven tis nu geluk en verdriet dat zich met elkaar vermengd. Je moet doen wat voor jezelf goed voelt. voor alle geluk op de wereld voor jullie twee. Dikke kus van mij

  • lena83

    Je gevoelens zijn volgens mij heel normaal na wat je allemaal hebt meegemaakt. Die intense blijdschap komt vanzelf...

  • papatyam

    Is normaal na een miskraam
    Komt wel goed