Waarom ik weer blij ben!
Lieve allemaal!
Ik heb het vanmorgen erg druk gehad, dus vandaar dat ik nu pas een blogje schrijf. Ik zou jullie vertellen hoe het gisteren is gegaan!
Ik was erg zenuwachtig toen de tijd naderde dat we weg zouden gaan. Mijn moeder was inmiddels bij ons om op onze dochter te passen. Ze had een dag vrij genomen van haar werk om dat te kunnen doen. Dat vond ik erg lief van haar!
Om tien voor elf waren we in het ziekenhuis. Ik had een afspraak om tien over elf, dus waren we mooi op tijd. Ik had een afspraak met een dienstdoende arts, dus kon het zijn dat hij weggeroepen werd voor een spoedgeval. Het zou een lange dag kunnen worden.
Toen wij aan de beurt waren, kregen we eerst een gesprekje met een co-assistente. Die was erg lief. Daarna kwam de gynaecoloog en kon het onderzoek beginnen. Ik vond het niet erg fijn, maar hij wilde eerst een inwendige echo maken. Maar voor je gezondheid en je kindje doe je alles, dus huppakee, schaamte bestaat niet in een ziekenhuis. En deze gyn was zeer begripvol, rustig en vriendelijk. En mijn man was erbij, dus ik durfde het aan.
Het kindje was al mooi in beeld, maar ik zag niets bewegen en geen hartje, dus ik maakte me gelijk al zorgen. Toen ik er naar vroeg, zei hij dat alles in orde was. 'Kijk maar, het hartje klopt mooi.' We mochten het ook even horen! Heerlijk, wat fijn om dat te horen. Maar ondertussen was ik nog wel erg ongerust. Wat zou die rare plek op de echo van twee weken geleden zijn?
De gyn bekeek alles, en hij zei alleen maar positieve dingen. 'Dat ziet er mooi uit', 'Dat is goed', 'Prima', etc. Maar toch knaagte mijn onrust. Mijn zorg.
Toen zag hij het: een extra ruimte in mijn baarmoeder! Naast ons kleinte zat nog een plek, waar een kindje had kunnen zitten. Het was een begin geweest van de aanleg van een tweeling! En die tweeling is er niet gekomen, maar het extra plekje zat er nog wel. Daar is de bloeding vandaan gekomen, want mijn lichaam ruimt dat op om ruimte te maken voor mijn gezonde kindje.
Wat was dat gek om te horen, maar ook goed! Mijn man kneep me in de hand... Alles is dus goed!
Ik zag tranen in zijn ogen. Ik kon het niet geloven, ik voelde me als verdoofd.
Daarna kon ik uit de beugels en kreeg ik nog een uitwendige echo.
Daarop was het ook goed te zien dat ik het een tweeling had kunnen zijn.
Ik heb het nog een paar keer gevraagd, is dit allemaal positief, kan ik nu blij zijn?
Even later, terug in de spreekkamer, zei hij het nog een aantal keer.
'Het is allemaal goed!'
Pas een aantal uren later, toen ik ook even geslapen had (ik was echt kapot van vermoeidheid), toen drong het tot me door dat ik dit kindje mag houden. En vooral vandaag overheerst het blije gevoel. Ik word toch nog mama van een prachtig kindje! "
Ik moet over drie weken (4 april) weer komen en dan wil de gyn kijken of de ruimte gekrompen is. Hij maakt zich geen zorgen over, het zal vast verdwijnen. Als onze kleine groter wordt, dan neemt hij die open plek in, in mijn buik. Als ik 26 weken ben, dan wil hij graag nog een echo zien van ons kindje.
Ik heb het nog een paar keer gevraagd, is dit allemaal positief, kan ik nu blij zijn?
Even later, terug in de spreekkamer, zei hij het nog een aantal keer.
'Het is allemaal goed!'
Pas een aantal uren later, toen ik ook even geslapen had (ik was echt kapot van vermoeidheid), toen drong het tot me door dat ik dit kindje mag houden. En vooral vandaag overheerst het blije gevoel. Ik word toch nog mama van een prachtig kindje! "
Ik moet over drie weken (4 april) weer komen en dan wil de gyn kijken of de ruimte gekrompen is. Hij maakt zich geen zorgen over, het zal vast verdwijnen. Als onze kleine groter wordt, dan neemt hij die open plek in, in mijn buik. Als ik 26 weken ben, dan wil hij graag nog een echo zien van ons kindje.
Ondertussen mag ik gewoon onder controle blijven bij mijn verloskundigen.
Dus samenvattend: de bloeding en de kramp kwam van een van de tweeling die niet is ontstaan. Het is nooit echt een kindje geweest, maar een aanleg voor een tweede kindje. Dat idee is wel fijner. Ik ben dus geen kindje verloren, maar wat bloed en weefsel van de baarmoederwand in dat stukje. Je kon op de echo ook echt twee aparte ruimten zien. Eentje met ons mooie kindje en eentje dat leeg was. Heel apart. De tweede ruimte was iets kleiner. Het mat een centimeter of 3. Er zat niets in, ook geen restanten van iets, dus daaruit concludeerde de gynaeocoloog dat het geen baby'tje is geweest.
Ik ben nu weer helemaal blij. Ik heb mezelf gemist hoor. Ik was niet meer happy, kon bijna nergens meer om lachen, ik sliep amper en ik was erg chagrijnig. Dat is nu voorbij.
De zon schijnt weer voor ons!
Ik mag nu eindelijk na (bijna) 15 weken GENIETEN!!
Hier nog even een kiekje van onze beeb, een echo van twee weken geleden (12 weken + 4)
Dus samenvattend: de bloeding en de kramp kwam van een van de tweeling die niet is ontstaan. Het is nooit echt een kindje geweest, maar een aanleg voor een tweede kindje. Dat idee is wel fijner. Ik ben dus geen kindje verloren, maar wat bloed en weefsel van de baarmoederwand in dat stukje. Je kon op de echo ook echt twee aparte ruimten zien. Eentje met ons mooie kindje en eentje dat leeg was. Heel apart. De tweede ruimte was iets kleiner. Het mat een centimeter of 3. Er zat niets in, ook geen restanten van iets, dus daaruit concludeerde de gynaeocoloog dat het geen baby'tje is geweest.
Ik ben nu weer helemaal blij. Ik heb mezelf gemist hoor. Ik was niet meer happy, kon bijna nergens meer om lachen, ik sliep amper en ik was erg chagrijnig. Dat is nu voorbij.
De zon schijnt weer voor ons!
Ik mag nu eindelijk na (bijna) 15 weken GENIETEN!!
Hier nog even een kiekje van onze beeb, een echo van twee weken geleden (12 weken + 4)
reacties (0)