Onnodig werkverbod

Afgelopen woensdag hoorde ik van m'n gynaecoloog, dat ik nog geen cytomyalgie gehad heb en dat ik dus niet meer op een lagere school mag werken. Ik begeleidde een incontinent meisje van 6 en moest haar bijna dagelijks helpen zich te verkleden.

M'n werkgever begreep het prima en wilde van m'n gyn een werkverbodsverklaring. Zij zei dat ze die niet mocht geven omdat het (in Duitsland) in de wet staat dat een zwangere vrouw die deze ziekte niet gehad heeft niet met jonge kinderen mag werken. Als het iets was wat speciaal met mij te maken had, bijv. weeen krijgen van te veel inspanning, dan mag ze wel een werkverbod uitschrijven. Ik moest naar de bedrijfsarts.

Donderdagmiddag ben ik naar de bedrijfsarts gesneld omdat die verklaring nodig was zodat er vervanging mocht worden geregeld. Ik legde hem uit dat ik op een school werkte en op kantoor en dat ik dus een gedeeltelijk werkverod nodig had
Ik had een fax bij me met de lab uitslagen. Hij wilde vanalles weten en wilde vooral weten voor welke kinderziektes ik immuun was. Weet ik veel, dat is al lang getest en m'n gyn zei dat het alleen om deze ging. Toch wilde hij het per se weten en kon ik de keuze maken of de uitslagen langsbrengen of gelijk bloed geven. Nou vooruit dan maar. Wel weer zonde van het geld, maar met onderzoeken zijn ze kwistig hier. Vandaar dat verzekeringen zoveel kosten. Dit wordt door mijn wekrgever betaald, maar ik blijf het zonde vinden. Ik verdenk hem ervan dat hij meer verdient als hij een bloedonderzoek laat doen.

Hij gaf me al wel een voorlopig werkverbod mee. Maar daar stond alleen op grond van de wet op het moederschap artikel xyz heeft mevrouw D.. een werkverbod tot en met 15 september.
Ik zei hem dat niet duidelijk genoeg was voor mijn werkgever en vroeg hem of hij er niet aan kon toevoegen dat het alleen het werken met kinderen betreft. Maar nee dat wilde hij niet. En de arts weet het hiet in Duitsland altijd beter. Ik zei dat de personeelsafdeling niet uit artsen en juristen bestond en dat dit niet voldeet. Als mijn werkgever moeilijk zou doen dan mochten ze opbellen.
Uiteindelijk hoorde ik bij de receptie dat het wel tot volgende week vrijdag zou kunnen duren voor de uitslag binnen was en ik een nieuw werkverbod zou krijgen.

Ik vroeg hoe ik dan vervanging zou moeten regelen op vrijdag. Ja dat moest ik zelf maar uitzoeken. Maar dat mag dus niet vervanging zonder werkverbod. Ik zei dat er dan dus een gehandicapt kind op school in de steek werd gelaten. Dat interesseerde ze niet. Geirriteerd ben ik weggegaan.

Op m'n werk trof ik nog net iemand van personeelszaken, legde kort de situatie uit en legde de verklaring in hun postvak.

Vrijdag werd ik gebeld dat ik niet mocht komen werken. Ik heb de arts gebeld, maar die was er niet en hij zou later met m'n werk bellen. Uiteindelijk belde hij zo laat, dat ik al onderweg naar Nederland was en ik pas vandaag (maandag) hoorde dat hij ook mijn werk had uitgelegd dat het alleen het werken op een school betrof, maar mijn werk zei dat dat dus niet voldoende was omdat het onduidelijk is of ik dan verzekerd ben.
Ze zei ook nog dat als het alleen om Cytomyalgie zou gaan, dat die arts mij geen werkverbod zou geven als ze het goed begrepen had. Ja mooi is dat, ik hoor van m'n Gyn en een andere arts (een paar jaar terug) dat je niet mag werken en ook degene die mij inplanned vertelde dat zijn vrouw ook niet mocht werken vanwege hetzelfde en dan wordt ik misschien toch weer naar een school gestuurd.

Stress! Natuurlijk het is een klein risico, maar ik wil het niet aangaan. Ik heb met mijn gyn gebeld en als ik haar vertel dat ik supergestressed ben over de situatie en bang ben op een school te werken, misschien dat dat voor haar voldoende is om me een gedeeltelijk werkverbod te geven. Het was een idee van iemand van personeelszaken om het zo te doen. Die begreep ook wel dat ik ervan baal. Ik wil graag werken ik heb nog drie laatste weken om een project van anderhalf jaar af te sluiten/over te dragen en dan zit ik nu thuis.
Vrijdag had mijn baas het superdruk omdat ik er plotseling niet was. Vandaag was degene die ik al anderhalf jaar vervang en die terugkomt van ouderschapsverlof er, maar ik niet. Ik mag haar erg graag en bovendien wil ik ook overdragen. Ze is er maar een keer per week. Ik baal van deze situatie maar heb geprobeerd om er niet teveel mee bezig te zijn en heb eindelijk een tweede (herfst-winter)zwangerschapsbroek gevonden bij de H&M. Wel maat 46! Ik had vroeger bij de H&M maat 38 en soms 40. Ik ben wel aangekomen op m'n benen en billen, maar ik verdenk de H&M ervan dat ze de maten veranderd hebben. En die slimfit voor zwangeren, ik begrijp het niet.

Hopelijk krijg ik morgen de verklaring van mijn gyn. En als het gaat om mijn persoonlijke situatie, dan maakt het niks uit wat die arrogante bedrijfsarts zegt.