Is er leven na de medische molen??

8 jaar..... 5 IUI, 2x volle ISCI,  4 cryo behandelingen en 2 kindjes en 20 kilo zwaarder. 


en nu ..... ik voel me leeg en incompleet. als ik naar mijn jongens kijk dan ben ik intens gelukkig. er zijn geen leukere kinderen op de wereld dan die van mij. Ze zijn blij , ze zijn gelukkig en onbezorgt. op dat soort momenten voel ik me een slecht mens dat ik meer wil. ik had zo graag mijn hele eetkamertafel vol met kindjes gehad. En er zijn ontelbare momenten dat ik het kindjes dat er niete mocht komen mis. 


 


ik zou zo graag nog 1 keer zwanger willen zijn, nog 1 keer bevallen, nog 1 keer een kraamtijd, de eerste stapjrs, het eerste lachje......de laatste keer.


 


helaas denkt mijn man hier anders over. hij heeft het er niet meer voor over. Een nieuw IVF traject zit vol met risicos, vol met onzekerheid en een goede kans op nogmaals complicaties. Dit si te vaak gebeurt en de kinderen zijn nu te oud en krijgen alles mee. Hij wil het niet meer, het is onbespreekbaar. 


toch geloof ik dat er nog een weg moet zijn. Zijn zaad is het laatste 7 jaar geleden getest er kan toch in de tussentijd van alles zijn gebeurt?? misschien is het verbeterd?? misschien is er een nieuwe techniek? 


ik heb geprobeerd een afspraak in te plannen bij de kliniek om te kijken wat onze kansen zijn.... hopelijk is er nog licht in de tunnel ant accepteren dat mijn gezin compleet is ben ik niet van plan in dit stadium... 

1143 x gelezen, 2

reacties (0)


  • Athiinaa

    Snap wat je bedoelt het is ook moeilijk om het te gaan leren accepteren. Maar een kindje krijgen is wel echt iets watje samen doet en samen achter moet staan. Je hebt 2 kindjes mogen krijgen waar vele mensen nog steeds op wachten om een kindje te mogen krijgen. Neemt niet weg natuurlijk dat je de wensen hebt een groot gezin te krijgen maar risico's voor jezelf/ partner en nu met kinderen is ook niet fijn. Zeker niet omdat ze zich al zo aan je hechten. Hopelijk dat je partner toch nog wel je optie aan wilt horen en jullie uiteindelijk een keus kunnen maken. Zelf had ik ook dolgraag een tafel vol met kinderen gewild. En heb moeilijke zwangerschappen achter de rug (cerclage) en ben zeer dankbaar dat ik na me 1ste overleden zoontje nog 2 jongens heb mogen krijgen. Probleem is nu dat ik zelf ook heel graag nog een kleine wil terwijl de 3de er net 5 maanden uit is haha. Maar er zitten bij mij ook veel risico's aan vanwege dat de cerclage misschien nu niet zijn werk goed gaat doen. En dan moeten we toch gaan nadenken van nemen we dat risico of gaan we het accepteren dat we al 2 mooie kindjes hebben mogen krijgen die bij ons opgroeien. Veel succes met jullie keuze! Blijft zo mooi een zwangerschap maar vooral het moment dat de bevalling begint en je de kleine op je borst krijgt

  • Jezi

    Bedankt voor je reactie. Zo te lezen heb je zelf ook heel erge dingen meegemaakt ik wens je heel veel wijsheid

  • Jessplus1

    Vreselijke situatie.

    Ik ben blij dat mijn vriend en ik er allebei 3 a 4 willen.

    Ben ook wel bang dat we er dalijk 3 hebben en een van ons een 4e wilt en de ander niet maar we gaan het allemaal zien.

    Ik hoop dat je man snel bijdraait en jullie voor nog een kindje gaan.

    Vind dat jullie allebei gelijk hebben en ik vind het ook een hele moeilijke situatie.

    Wil jullie heel heel heel veel succes wensen😘

  • Knuffeltje88

    Wat ontzettend moeilijk. Twee zo verschillende gedachten en meningen.

    Ik weet wat je allemaal hebt doorstaan. En dat is zeker niet mis. Ik begrijp waarom je man niet wil. En begrijp ook zeker dat jij wel wil. Maar je moet er beide achter staan. Probeer er echt met elkaar over te praten. Want anders kom je er nooit uit.

    Heel veel geluk en sterkte!!!!! Jullie komen er vast samen uit.

  • Jezi

    Dat is lief ik denk ook dat het een process is. Eerst nig maar eens naar de kliniek om van een arts te horen wat de medische mening is

  • Mamavnmj

    Ik begrijp je zo goed, ik zag mezelf ook altijd voor me met al mijn kroost rond de tafel. Gelukkig 2 kinderen mogen krijgen, de laatste via ivf in Düsseldorf. Dit was een lange emotionele weg en was voor mijn vriend in eerste instantie een no go. Hij vindt het nu ook genoeg geweest... ik had nog wel gewild maar het was op veel vlakken zo zwaar dat ik ooK denk dat het goed is zo. We zijn er vanaf 2011 mee bezig geweest. Soms hoop ik op een spontaan wonder en andere dagen reken ik me rijk met de 2 die we hebben. En nog steeds ben ik boos dat ik verdorie niet gewoon hatseflats na een paar maanden zwanger was en het allemaal niet zo’n lading had gehad. En dan denk ik weer... maar er zijn ook zát die na tal behandelingen alsnog met lege handen staan, die nooit zullen voelen hoe het is om mama te zijn, op het schoolplein te staan, in de speeltuin te zitten en vooral hoeveel liefde je voelt voor je kinderen. En dan kan ik m’n gedachten over alle kinderen rond de eettafel weer wat loslaten.

  • Jezi

    Ik begrijp het zo goed aan de andere kant omdat het niet makkelijk gaat wil ik me er niet om die reden bij neer leggen moeilijk